.
 "คาถาดับไฟนรก"

" .. "เอ้า ใช้คาถาดับไฟนรก" เสกคาถาดับเลย "เอาพุทโธ ๆ นี่แหละดับ" เราเสกคาถาพุทโธ บริกรรมเท่านั้นแหละ ความวุ่นวายเดือดร้อนด้วยประการต่าง ๆ หายหมด ตั้งสติคุมจิตใจให้แน่วแน่ "เอาเฉพาะพุทโธอันเดียว" ส่งออกไปข้างหน้าข้างหลังก็ไม่มี ทั้งคิดนึกโน่นนี่ก็ไม่มี ให้ใจอยู่เป็นกลาง ไม่กระทบกระเทือนอะไรทั้งหมด

"เราเกิดขึ้นมาในโลกมันต้องทำตัวเป็นกลาง ถ้าไม่เป็นกลางไม่เหนือโลก" ไม่พ้นจากโลกไปได้ ต้องมีทุกข์อยู่อย่างนั้นร่ำไป ใจที่เป็นกลาง ๆ แล้วจะมีอะไรกระทบกระเทือนอีก

"ขอให้รักษาความเป็นกลางนั้นไว้ให้มั่นคงเถอะ ไฟนรกต้องดับลง ณ ที่นั่นแหละ" ลองคิดดู "โกรธ มันต้องเพ่งคนโน้น คนนี้ สิ่งโน้น สิ่งนี้" มันไม่เป็นกลาง "เพ่งอดีต เพ่งอนาคต มันไม่เป็นกลาง" ความเป็นกลางไม่มีอะไร ถูกต้อง อยู่คงที่

"พุทโธ ตั้งมั่นในคำบริกรรมแล้ว กิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายดับไปหมด" ถึงหากไม่ดับสนิท ตลอดเวลา ก็ดับขณะนั้นก็เอาล่ะ ให้ดับได้เสียก่อนขณะนั้น ถ้าหากดับนาน ๆ หลายครั้งหลายหนเข้า หรือดับบ่อย ๆ เข้าก็อาจสามารถจะดับสนิทได้เลย .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี 
http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp_thes/lp-thes_20.htm