"สูดแก้ลม ดมแก้คิดถึง"

" .. หลวงพ่อรู้จักจริตนิสัยของชาวต่างประเทศและใช้อารมณ์ขันเป็นเครื่องแก้ "ชี้ให้เห็นถึงความคับช้อง ความหงุดหงิด ความโกรธ ที่ปรากฏอยู่ในใจ" ให้หัวเราะกับสิ่งเหล่านี้ไต้ โดยเห็นว่าเป็นเพราะอุปาทานที่เช้าไปแบกไปยึดเอาตัวทุกข์ไว้ บางครั้งก็จะทำแบบเล่น ๆ ไม่จริงจัง "แต่เป็นการกระตุ้นสติ เตือนให้รู้สึกตัวว่า กำลังหลงอารมณ์" อะไรอยู่

เช่น "พระรูปหนึ่ง ซึ่งยังคิดถึงคู่รักเก่า จิตฟุ้งซ่านวุ่นวาย" จึงไปกราบเรียนปรึกษาหลวงพ่อ ท่านไต้แนะให้พระรูปนั้น "เขียนจดหมายถึงคู่รัก ขอให้เธอเอาขึ้ใส่ขวดเล็ก ๆ ส่งมาถวาย" แล้วให้ พระรูปนั้นเก็บไว้ในย่ามตลอดเวลา "คิดถึงเมื่อไรก็ให้หยิบขวดขึ้ฃองเธอออกมาสูดดม" เฮ้อ .. "

"อุปลมณี"
หลวงปู่ชา สุภทฺโท