.
 "ไม่เห็นโทษจึงไม่ละไม่วาง"

" .. ทุกคนโดยมากก็ต้องการความดี ต้องการความสุข "แต่ว่าไม่รู้จักว่าอะไรมันเป็นเหตุให้สุขให้ทุกข์เกิดขึ้นมาแค่นั้น" อะไรทุกอย่างถ้าเรายังไม่เห็นโทษมัน เราก็ละมันไม่ได้ มันจะชั่วขนาดไหนก็ละมันไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ได้เห็นโทษอย่างจริงจัง

"แต่เมื่อเราเห็นโทษอย่างแน่นอนจริง ๆ นั่นแหละ สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเราถึงจะปล่อยได้วางได้" พอเห็นโทษอย่างแน่นอนจริง ๆ พร้อมกระทั่งเห็นประโยชน์ในการกระทำอย่างนั้น ในการประพฤติอย่างนั้น เปลี่ยนขึ้นมาทันทีเลย

อันนี้คนเราประพฤติปฏิบัติอยู่ "ทำไมมันยังไปไม่ได้ ทำไมมันถึงวางไม่ได้" คือมันยังไม่เห็นโทษอย่างแน่ชัด คือยังไม่รู้แจ้งนี่แหละ รู้ไม่ถึงหรือรู้มืด มันจึงละไม่ได้ "ถ้ามันรู้แจ้งอย่างอรหันตสาวกหรือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ก็เลิกกันเท่านั้นแหละ" แก้ปัญหาหลุดไปทีเดียวแหละ ไม่เป็นของยากไม่เป็นของลำบาก .. "

"๘๔ พระธรรมเทศนา"
หลวงปู่ชา สุภทฺโท