"ใจไม่ภาวนา คือใจไม่มีเรือนอยู่"

" .. "เราสร้างบ้านเรือนให้สวยให้งามหลายชั้น ถึงร้อยชั้นกว่าก็มี ให้รูปร่างกาย" หรือว่าเรือนของกาย ทีนี้เรือนใจไม่มี "ใจไม่มีเรือนอยู่ คือไม่ภาวนา" ทุกขณะทุกเวลา จิตมันก็เร่ร่อน ไม่มีบ้านเรือนอยู่

"เหมือนคนไม่มีบ้านเรือนอยู่" แดดออกมา ฝนตกก็เปียกทุกข์มาก เพราะคนไม่มีที่พักพิงอิงอาศัย หลักฐานของตัวเองไม่มี ลอยเลื่อนก็มีความทุกข์

"จิตไม่มีสมาธิ จิตไม่มีภาวนา จิตไม่มีพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ในนั้น เป็นจิตที่เลื่อนลอย" ฟุ้งซ่านรำคาญ เลื่อนลอย รั่วไหล อยู่ใต้อำนาจกิเลส "จิตจึงได้มีความทุกข์ ความเดือดร้อนวุ่นวาย" .. "

"พุทธาจารปูชา"
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร