.
 "เจ้าพ่อกับพระธุดงค์"

" .. เดิมทีศาลเจ้าอำเภอเถินนั้นดุมาก "ต้องกินควายปีละ ๑ ตัว ชาวบ้านจะฆ่าควายปีละ ๑ ตัว" เพื่อทำพิธีบวงสรวงต่อเจ้าพ่อ "ขอให้คุ้มครองให้อยู่เย็นเป็นสุข ทำมาหากิน สะดวกและขอหวย ขอเบอร์ด้วย" ศาลเจ้านั้นใหญ่โตมากทำด้วยไม้ทั้งหลัง มีไม้เสาเป็นไม้แดงไม้ประดู่ต้นใหญ่ ๆ ทั้งนั้น ในพิธีก็มีคนประทับทรงเจ้าพ่อเหมือนกัน เจ้าพ่อได้บอกว่า ..

"ต่อไปนี้ เจ้าพ่อจะไปจำศีลอยู่ที่ภูเขา อินทรโขงแล้ว อย่าได้ทำการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต มาเช่นสรวงเจ้าพ่ออีก ไม่ดีมันบาป" ชาวบ้านก็ว่า "อ้าว .. ทำไมว่าอย่างนั้น"

เจ้าพ่อก็บอกว่า "อ้าว .. เจ้าพ่อได้ยิน พระธุดงค์มาแสดงธรรมอยู่ที่ป่าช้า" เจ้าพ่อก็ไปฟังเหมือนกัน "ก่อนนี้พระที่วัดเจ้าคณะอำเภอไม่เคยเทศน์อย่างนี้ ว่าบาป" แต่พระธุดงค์กรรมฐานได้มาเทศน์สอนชาวบ้านว่า "ไม่สมควรเป็นบาปมาก เจ้าพ่อพึงเข้าใจ ด้งนั้นพวกลูกหลานขออย่าได้ทำบาปเช่นนั้นอีก"

ต่อมาศาลเจ้านั้นก็ร้าง "พวกเจ้าหน้าที่ วัดป่าก็ได้ไปขอเอาศาลเจ้านั้นรื้อมาทำศาลาวัดได้หนึ่งหลัง" อาตมากลับขึ้นไปที่นั่นได้ เห็นศาลาใหม่ ชาวบ้านจึงได้เล่าให้ฟังถึงได้รู้เรื่องว่า "ศาลานี้เกิดจากเจ้าพ่อนั้น" .. "

"หลวงปู่เล่าเรื่อง"
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ