.
 "ทุกข์เพราะหลงของเก่า"

" .. ความทุกข์กายเป็นสัตวทุกข์ มีอยู่เป็นสิ่งธรรมดา "ให้เราตั้งสติอบรมจิตใจของเรา อย่าให้มันไปยึดถือร่างกาย" ถ้าแม้นมันไม่ยึดถือแล้ว ก็จะอบรมจิตใจของเราให้มันสบาย หากใจไม่สบายนี่มันทุกข์หลาย "มันทุกข์ก็เพราะยึดเอาอารมณ์นั่นแหละ"

เข้ามายึดถืออารมณ์ทั้งหลาย "อารมณ์ที่ไม่พอใจมันก็ยึดเข้ามา ยึดเข้ามาแล้วก็เข้ามาเผาใจ" ไม่พอใจก็เป็นเหตุให้คับแคบตันใจ "อารมณ์ที่พอใจนั้นเมื่อมันพลัดพราก เป็นวัตถุภายนอกก็ตาม หรือแม้ญาติมิตรก็ตาม พลัดพรากจากไป มันเป็นทุกข์" ก็เพราะไม่รู้เท่าอารมณ์

พระพุทธเจ้าว่า "ของเก่า ของพวกนี้เคยมีมาตั้งแต่เก่า" ไม่ใช่จะมีมาเดี๋ยวนี้ เราเกิดมาชาตินี้จึงมาพบปะกันในชาตินี้ สิ่งที่พอใจก็ดี ไม่พอใจก็ดี พบปะอยู่ทุกภพทุกชาติ พวกเราเพราะหลงอันนี้แหละ "จึงพากันไม่เห็นความจริง เพราะหลงเรื่องอันนี้แหละ" จึงพากันวน "พากันเอาภพเอาชาติอีก เปลี่ยนภพเปลี่ยนชาติ" เทียวเกิดเทียวตายอยู่ร่ำไป เพราะไม่รู้เท่าสิ่งเหล่านี้ .. "

"หลวงปู่ขาว อนาลโย"
เทศน์โปรด นายแพทย์ อวย เกตุสิงห์และคณะ