,
 "ทุกข์ทั้งหลายอยู่ที่จิต อยู่ที่ใจ"

" .. คนเราที่เกิดมาในโลกนี้ ถ้าเราดูรูปร่างกายก็เป็นคน "แต่ว่าบางคนนั้นร่างกายเป็นคน ใจยังเป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่ก็มี" ถ้าโลกเราสมัยนี้ไม่ว่าที่ไหน "อย่างว่าแผ่นดินเมืองเชียงใหม่สมัยโบราณ คนปล้น คนจี้ คนฆ่ากันทำลายกันไม่ค่อยมี" แต่สมัยนี้ไม่ได้ มันมีทุกอย่าง "ฉะนั้นเราต้องตั้งใจของเราให้ดี ภาวนาให้ใจของเราให้มันเต็มที่"

โลกนี้มันเป็นอย่างนี้แหละ "เกิดขึ้นมาก็ตั้งอยู่ในกองทุกข์ เกิดในกองทุกข์ แก่ในกองทุกข์ เจ็บไข้ได้ป่วยอยู่ในกองทุกข์ ตายอยู่ในกองทุกข์อันนี้" เป็นอย่างนี้มาทั้งโลก เมื่อมาถึงปัจจุบันชาตินี้ เวลานี้ ปัจจุบันนี้ "เราจะต้องเร่งภาวนาพุทโธ" ทำใจของเราให้สงบ พิจารณากายของเราให้เห็นความแก่ ความชรา ให้เห็นร่างกายนี้ไม่คงทน จิตใจก็จะได้เย็นสบาย ความทุกข์ต่าง ๆ มันจะได้ออกไป

คนเราเมื่อจิตไม่มีทุกข์ ทุกข์อะไรก็ไม่มี "แต่ว่าถ้าจิตมีทุกข์แล้ว อะไรทุกอย่างมันเต็มไปด้วยทุกข์" เมื่อย่นย่อเข้ามา "ทุกข์ทั้งหลายมันอยู่ที่จิต อยู่ที่ใจ" แล้วก็คือใจมีอุปาทานยึดถือ "เมื่อจิตนี้ยึดถือมากก็ทุกข์มาก ยึดถือน้อยก็ทุกข์น้อย" ไม่ยึดเสียเลยก็พ้นทุกข์ มันอยู่ที่ตรงนี้ .. "

"ถ้าตั้งใจจริงย่อมมีเวลาภาวนา"
พระญาณสิทธาจารย์ (หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร)
๕ พฤษภาคม ๒๕๑๙