"พากเพียรปฏิติธรรม"

" .. การบริกรรมภาวนาก็เหมือนการขึ้นบันไดต้องมีราวจับ "พุทโธ" ทำให้จิตเกาะ "เหมือนกับมือจับราวขึ้นบันได" เมื่อจิตสงบแล้วเหมือนว่าขึ้นบันไดไปถึงที่แล้ว "มือก็ต้องปล่อย จิตก็ต้องปล่อยคำบริกรรมเช่นเดียวกัน" จิตที่มีพุทโธเสือก็ไม่กลัว ผีก็ไม่กลัว "ไม่มีอะไรในโลกที่ต้องกลัว" เพราะจิตไม่ได้ส่งไปทางโลกนั้น

อย่างพ่อแม่ครูจารย์นี่ "กลางพรรษาท่านไม่นอนล่ะ ท่านเข้าซอง(โลง)" พอออกพรรษานี่ช้ำหมด หน้าผากช้ำหมด ขนาดพอดีกับศีรษะนี่ล่ะ เข้าซองน่ะ ขนาดนั้นเลยนะ ครูบาอาจารย์ท่านทำความพากความเพียร "อย่างหลวงปู่ขาวเช่นกัน พากเพียรจนสลบไสลโน่นน่ะ" ถ้าไม่สละตายไม่ได้ลองดูสิ นั่งสมาธิตลอดรุ่งดูสิ .. "

"ธรรมลี เศรษฐีธรรม"
หลวงปูลี กุสลธโร