.
 "ให้เอาปัจจุบันเป็นหลัก"

" .. พระศาสดาทรงสอนให้เราผู้บำเพ็ญผู้ปฏิบัติธรรมนั้น "ให้กำหนดเอาปัจจุบันนี้เป็นหลัก" ส่วนมากจิตใจของคน เรานี้ไม่ได้ตั้งอยู่ในปัจจุบัน มีแต่ส่งส่ายไปทั้งในอดีตบ้าง อนาคตบ้าง "ไม่ค่อยได้มาเพ่งพินิจอยู่ในปัจจุบันเท่าไรนัก" มาอยู่ก็ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นก็ไปแล้ว

เพราะฉะนั้น "คนเราเมื่อเวลาได้ ประสบภัยพิบัติอะไรมา มันถึงได้เดือดร้อนกัน เพราะจิตใจไม่ตั้งมั่น ไม่ได้น้อมใจเข้ามาอย่ในปัจจุบัน" มีแต่ส่งใจวอกแวก ไปตามอารมณ์ภายนอก

ดังนั้น "พอมีเรื่องไม่ดีไม่งามเกิดขึ้นจิตใจ ตั้งอยู่ไม่ได้เลย" ก็หวั่นไหวสะดุ้งหวาดกลัวบ้าง เสียใจบ้าง เศร้าโศกบ้าง หรือว่าโกรธบ้าง ไปตามลักษณะของเรื่องนั้น ๆ เรื่อง ใดเกิดขึ้นจิตใจก็หวั่นไหวไปตามเรื่องนั้น

พูดง่าย ๆ เมื่อเรามีศรัทธาปฏิบัติธรรมคำสอนของพุทธเจ้า อย่างนี้แล้ว "เราไม่ควรที่จะปล่อยใจให้มันเลื่อนลอยไปอย่างนั้น" ให้พากันเข้าใจ "เราต้องมี สติสัมปชัญญะควบคุมจิตใจนี้ให้มัน ตั้งมั่นอยู่ในป็จจุบันให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้" เพราะว่า "ความสุขก็ดี ความทุกข์ก็ดี มันไม่ได้มีอยู่ในอดีต อนาคต มันมีอยู่ในปัจจุบันนี้" .. "

ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)