"ญาท่าน"

" .. "ศิษย์บางองค์ของท่านพระอาจารย์มั่นเป็นคนป่าก็มีนะ ชาวบ้านเขาไปไล่จับเอาในป่าโน้นเอามาเลี้ยงไว้" แล้วเห็นเจ้าเมืองไม่มีลูก "เลยเอาไปถวายเป็นลูกบุญธรรมเจ้าเมือง เจ้าเมืองก็รับเอาเจ้าเมืองให้นอนอยู่ใต้ถุนบ้านท่าน"

ก็นอนอยู่ใต้ถุนนั่นแหละ ชื่อ "ญาท่านก่ำ" ชื่อคนป่านะ "ท่านเป็นคนขยัน คนซื่อสัตย์ เจ้าเมืองก็รักเหมือนลูก ก็ให้ขึ้นนอนบนบ้าน ท่านไม่ยอมขึ้น" ท่านถือว่าท่านเป็นข่อย เป็นข้า "พอเติบใหญ่มา ท่านก็อยากได้บุญด้วย จะให้ไปบวช ท่านก็ไปบวช" บวชแล้วพระท่านสอนให้เดินจงกรม "ท่านก็เดินจงกรม เดินจงกรมเหนื่อยแล้วก็ขึ้นไหว้พระสวดมนต์นั่งสมาธิ" ท่านก็ทำอยู่นั่นแหละ

พอท่านบวชได้อายุพรรษามากแล้ว "ท่านอยากไปอยู่องค์เดียวของท่าน ก็ไม่มีใครไปเยี่ยมดูแลแหละเป็นคนป่า ไม่มีความรู้" พอมีคนคิดถึงท่าน ว่าท่านอยู่องค์เดียว ที่อยู่ของท่านจะรกหรือเปล่า "ไปดูท่านก็พูดธรรมะเก่ง ตอนที่ท่านเป็นเด็ก เป็นคนป่านะ คนเขาไล่ โดนเถาวัลย์เกี่ยวขาล้ม" เขาเลยจับเอา

"ท่านเดินธุดงค์ไปที่ไหนถ้ามีเถาวัลย์ ท่านจะนอนหันหัวมาหาเถาวัลย์นั่นแหละ ท่านเคารพเถาวัลย์ เพราะว่านั่นเป็นอาจารย์ใหญ่ของท่าน" มีบุญคุณต่อท่าน" ถ้าเถาวัลย์ไม่เกี่ยวขาท่าน ท่านจะไม่ได้มาเป็นคนอย่างนี้ "ญาท่านก่ำ"

"ท่านพระอาจารย์มั่น ท่านพระอาจารย์เสาร์" คนโบราณทางนี้เรียก "ญาท่าน" ญาท่านนี้เป็นผู้มีคุณธรรมสูง "ญาท่านก่ำที่เป็นคนป่า นี่มีคุณธรรมสูง" ท่านคงจะไม่มาเกิดอีกแหละ "ได้ยินหลวงปู่อ่อนท่านเล่า" แต่อาตมา (หลวงปู่อว้าน) ไม่ทันหรอก

ยกขึ้น "ญาท่านเหมือนกับพระยานั่นแหละ" คนทางนี้ "เรียกท่านพระอาจารย์เสาร์ ท่านพระอาจารย์มั่นว่า ญาท่านเสาร์ ญาท่านมั่น ผู้มีคุณธรรม" ทางเมืองอุบลราชธานีเขาเรียก "ญาท่าน" .. "

"ชีวประวัติ มุตโตทัย ธรรมเทศนา"
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต