"มีเรื่องอัศจรรย์"

" .. มีเรื่องอัศจรรย์ "ซึ่งบรรดาพระลูกศิษย์ชุดที่จำพรรษาอยู่ด้วยยังจำกันได้แม่นยำ อยู่เรื่องหนึ่ง" กล่าวคือ "เวลาพระอาจารย์ฝั้นมีกิจธุระต้อง เข้าไปในตัวเมืองหรือไปที่วัดป่าสุทธาวาสนั้น"

หากคิดระยะทางดูแล้วจะเห็นได้ว่า "จะต้องเดินเท้าออกจากวัดไปเป็นระยะทาง ๑ กิโลเมตรเศษ" จึงจะถึงสี่แยกถนนใหญ่และจากสี่แยกไปจนถึงตัวเมืองสกลนคร "จะเป็นระยะทางอีกประมาณ ๖ กิโลเมตร" บางครั้งท่านจะนำพระภิกษุสามเณรออกเดินทาง ด้วยเท้าไปจนถึงตัวเมืองทีเดียว

แต่ที่น่าอัศจรรย์ มีอยู่ว่า "บางครั้งเมื่อเตรียมตัวจะออกจากวัดเพื่อเดินทาง ก็ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งกระหึ่มอยู่บนถนนใหญ่" ซึ่งแน่ใจได้ว่าเป็นรถโดยสารที่วิ่งจากอุดรฯ จะเข้าสู่ตัวเมืองสกลนคร "พอได้ยินเสียงรถ พระภิกษุที่จะร่วมเดินทางด้วยก็เรียนท่านว่า จะขอวิ่งออกไปก่อนเพื่อบอกให้รถหยุดรอตรงสี่แยก"

แต่ท่านจะบอกว่า "ไม่ต้องหรอก วิ่งไปให้เหนื่อยเปล่า ๆ รถคันนั้นต้องหยุดรอเราแน่ ๆ จากนั้นท่านก็นำคณะออกเดินเท้าไปตามสบาย" พอถึงสี่แยกก็ "พบรถโดยสารจอดรออยู่แล้วจริง ๆ ปรากฏว่าเครื่องยนต์ดับ" คนขับสตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด

พระอาจารย์ฝั้น "ได้สอบถามดูแล้วท่านก็บอกแก่คนขับรถโดยสารว่า เอาละเครื่องดีแล้วรีบไปกันเถอะ อาตมาขอโดยสารไปในตัวเมืองด้วย" กล่าวจบท่านก็พาคณะก้าวขึ้นรถ "คนขับลองสตาร์ทดูใหม่ ก็ปรากฏว่าเครื่องติดดังกระหึ่มขึ้นจริง ๆ ผู้คนในรถจึงพากันเอ่ยปากว่าแปลกแท้" และต่างมองหน้ากันเองด้วยความไม่เข้าใจ .. "

"ชีวประวัติและปฏิปทา"
ของ .. หลวงปู่ฝั้น อาจาโร