เมื่อเราเพ่งพิจารณาความตายเป็นอารมณ์อยู่บ่อยๆอย่างนี้
มันจะตื่นตัวอยู่เสมอ บางคนมันก็กิเลสมันหนา
กิเลสมันก็บันดาลให้เกิดความเห็นผิดไป

...เออ เรื่องตายเป็นเรื่องธรรมดา
ใครๆเกิดมาในโลกนี้ก็ตายเหมือนกันแหละ
จะไปนึกถึงอะไรนักหนาอยู่นั่น
นึกถึงความตายเท่าไรมันยิ่งเศร้าโศกเสียใจ
มันยิ่งน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่อยากทำอะไร
เพราะรู้ว่าตนจะตายอยู่แล้วจะไปทำอะไรเล่า
การนึกถึงความตายชื่อว่าตัดรอนความสุขความเจริญในปัจจุบันนี้ ...

ผู้ใดมีความคิดความเห็นอย่างนี้
ชื่อว่าเป็น "ผู้เห็นผิดจากคำสอนของพระพุทธเจ้า"

พระพุทธเจ้าทรงให้นึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก
หายใจเข้า ไม่ออกก็ตาย หายใจแล้วไม่กลับเข้ามาก็ตาย
ดังนี้ชีวิตนี้จึงชื่อว่า มีลมหายใจเข้าออก เป็นสัญลักษณ์
ถ้าลมหายใจนี้หยุดลงแล้ว มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยชีวิตนี้
ร่างกายนี้ก็มีแต่จะเน่าเปื่อยผุพังไปเท่านั้นเอง
ดังนั้น อย่าพากันประมาท

...

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย