เราต้องปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ถ้าไม่ดำเนินตามนี้แล้วมันจะเจริญก้าวหน้าไปไม่ได้เลยชีวิตนี้น่ะ
บุญกุศลก็เจริญงอกงามไม่ได้ ..มันจะได้อย่างไรล่ะ
พอมาจำศีลอยู่ในวัดอย่างนี้น่ะ พอจำศีลไปมาแล้ว
ถูกกระทบกระทั่งเข้า..โกรธกัน ด่ากัน
ต่างคนต่างก็มีจิตใจดำ เกลียดต่อกันและกัน
มองหน้ากันไม่สนิทอย่างนี้..จะชื่อว่ามารักษาศีลอย่างไรล่ะ
เป็นอย่างนี้..มันก็มาสร้างกรรมสร้างเวรแหละไม่ใช่อื่นไกล
ดังนั้นจะให้บุญกุศลมันงอกงามได้อย่างไรล่ะ

เพราะฉะนั้นการที่บุญกุศลมันจะงอกงามไปได้
เพราะจิตใจไม่ส่งเสริมกิเลสดังกล่าวมานั้น
เมื่อมันเกิดขึ้นมาในสันดานด้วยความพลั้งเผลอ
เวลาใดรู้ตัวแล้วกำหนดละมันเลย ไม่ต้องเลี้ยงมันไว้
นั่นล่ะมันเผลอตัว มันเกิดขึ้นเวลาไหน..กำหนดละมันไปเรื่อยๆ
อย่างนั้นมันจะทนไหวรึ มันก็ต้องอ่อนกำลังลงซี่
..เราไม่ส่งเสริมมันน่ะ พร้อมกันก็ทั้งอดกลั้นทนทานด้วย
ตัดกำลังกันลงทุกทางเลยอย่างนี้ มันก็อ่อนกำลังลงไป

นั่นแหล่ะกว่าว่าใจมันจะสงบลงได้ ปัญญามันจะเกิดขึ้นได้
มันต้องอาศัย "ขันติธรรม" อาศัย "สติสัมปชัญญะ"นี่
ถากถางไปก่อนเช่นนั้นแหละ ถากถางกิเลสอันหยาบๆ
ให้มันอ่อนกำลังลงก่อน ใจมันถึงสงบลงได้

...

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย