พระอาจารย์สิม พุทธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

...

คำว่า โลกวิทู รู้แจ้งโลก นั่นพระพุทธเจ้ารู้หมด รู้จนเหลือรู้..
เรียกว่า "ข้ามโลก ข้ามรู้" ดิน น้ำ ไฟ ลม พระองค์ก็รู้
พระองค์รู้จนกระทั่งว่าแผ่นดินที่มนุษย์อาศัยอยู่นี้มันหนาเท่าไร บางเท่าไร
ใหญ่กว้างเท่าไร มีอะไรอยู่บนแผ่นดินนี้ พระองค์รู้หมด
อย่าว่าแผ่นดินนี้กว้างเท่าไรหนาเท่าไร หนาสามแสนสี่หมื่นโยชน์ฯลฯเพิ่นรู้ได้
เอาอะไรไปรู้..เอา "จิต" นั่นล่ะไปรู้ จิตภาวนานั่นล่ะรู้
อยากรู้อะไร กำหนดในจิตเอามันก็รู้ได้หมด
รู้อดีต รู้อนาคต รู้หมดทุกอย่าง เรียกว่า โลกวิทู รู้แจ้งโลก

ไม่ใช่รู้เล็กๆน้อยๆแล้วก็นอนหลับตา ภาวนาไปก็หลับไป
อย่างนี้ไม่ใช่รู้ .."หลง" ลุ่มหลงมัวเมา ลุ่มหลงมัวเมาอยู่ในกิเลสกาม วัตถุกาม
ปัญญาเฉลียวฉลาด สามารถ อาจหาญ จึงไม่มีในจิตนั้น
จิตอันนั้นจึงเรียกว่า จิตอ่อนแอ ท้อแท้ ทำอะไรจะทำดีมันกั้นไว้
มาร..สังขาร กิเลสมาร พญามาร เวลาจะบำเพ็ญคุณงามความดีมันมีอุปสรรค
แต่เวลามันจะทำชั่วเสียหาย ทำบาปอกุศลแล้วมันซุกหัวให้ทำ
อันนี้แหละว่า อย่าไปเชื่อไปหลงมันพญามาร

พระพุทธเจ้า พระองค์ชนะมาร ชนะมารกิเลสในหัวใจของพระองค์นั้นแหละ
แต่ก่อนพระองค์เชื่อ มันบอกให้ฆ่าสัตว์..ฆ่า บอกให้ลักทรัพย์..ลัก
บอกให้ประพฤติผิดในกาม..ประพฤติ บอกให้กินสุราเมรัย..กิน
แต่พระองค์รู้แล้ว..ไม่ต้องแล้ว ท่านไม่ให้มาทำลายได้

พอมาใกล้ท่านก็ว่า..พญามารแกจะไปไหน
แกจะมาทำอะไรกับข้า ข้าไม่ยอมให้แกทำ ท่านรู้
ท่านรู้พญามาร มันจะเอามารยาสาไถยอันใดมาหลอกลวง ท่านไม่หลงทั้งนั้น
ไปหอบเอาน้ำแข็ง หอบเอาความหนาวมาจากโลกทั้งหมด พระองค์ก็ไม่หลง
แกจะเอาอะไรมาหลอกลวงข้าอีก จะเอารูปอะไรมาหลอกลวงอีก
พระองค์ก็ไม่หลง เอารูปเทวดา อินทร์ พรหม รูปหญิง รูปชาย
รูปวัตถุข้าวของทรัพย์สินเงินทอง อะไรๆมาพระองค์ก็รู้เท่าทันหมด
"พุทโธ" พระพุทธเจ้ารู้ ใจท่านตั้งมั่นเป็นสมาธิภาวนา รู้หมดล่ะ ท่านไม่หลง