พระอาจารย์เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

เอากิเลส คือ ความไม่ดีนั้นมาหัดให้มันดีขึ้นมา
แล้วก็มาใช้กิเลส มันก็เป็นประโยชน์น่ะสิ
ถ้าไม่มีแล้วจะเอาอะไรมาใช้ ก็อย่างเขาเอาวัวควาย
มาฝึกหัดให้ใช้การ ใช้ภาระ รับภาระธุระได้
เขาเอาของไม่ดีนั่นแหล่ะ คือ มาถึงนี่ไม่ดี
ยังใช้การไม่ได้เลย เอามาหัดจนใช้งานใช้การได้
นี่เรียกว่า เอาของมันมีอยู่ของไม่ดีมาหัดให้มันดี

หรืออย่างสัมภาระ เช่น ไม้ เป็นต้น ที่อยู่ในป่า ยืนต้นอยู่ในป่า
เขาไปตัดมาแล้วก็มาเลื่อยเป็นแผ่น เป็นกระดาน เป็นไม้สำเร็จรูปก็ยังใช้ไม่ได้
ต้องเอามาถูกบ เอามาตัดมาปรุงทำเป็นโต๊ะ เป็นเก้าอี้ เป็นบ้าน เป็นเรือน
ถ้าไม่มีแล้วจะเอาอะไรมาทำล่ะ เอาของไม่ดีนี่มาทำให้ดีขึ้น
จึงว่าเอา “กิเลส” มาหัดอบรมให้กลายเป็น “ของดี” ขึ้น

อันนี้เราไปเห็นของไม่ดีแล้วไปทิ้งเสียนี่ กิเลสไม่ดีไปทิ้งหมดเลย
ใช้ไม่ได้หรอกแบบนั้น ให้พิจารณาให้ดี
..คำนี้อาจจะไม่เคยได้ยิน ถ้าไม่คิดอาจจะไม่เข้าใจ
เอากิเลสของไม่ดีนั่นล่ะมาใช้เป็นของดี
จำไว้ท่อนนั้นน่ะข้อสำคัญ ..”นำกิเลสมาใช้ให้เป็นประโยชน์”

“ยาพิษ” อะไรก็ตามเหอะ ที่เป็นของเป็นพิษ
เข้ามาปรับปรุงแทรกยาสามารถที่จะระงับโรคภัย กำจัดโรคภัยได้
ของเป็นพิษมาปรับปรุงให้มันเข้าพอดีพองาม
มันถูกได้สัดได้ส่วนก็กลายเป็น “ยา” ได้เหมือนกัน

พริกขี้หนูนั่นเผ๊ดเผ็ด มาแตะเข้าปลายลิ้นน้ำตาออกเลย
พอเอามาทำน้ำพริก เอาเกลือใส่บ้าง เอาน้ำปลาใส่บ้างอะไรต่างๆ
เดี๋ยวเผ็ดนั้นมันมาเข้ากับน้ำตาล เอาผักไปจิ้มมันก็ทานได้
หรือมิฉะนั้นเอาไปโขลกใส่แกงล่ะพอดีพองาม..อร่อย
ถ้าไม่มีพริกแล้ว ทานไม่ได้หรอก

นี่..”ปรุง” คือ “ปัญญา” ใช้ของไม่ดีให้เป็นของดี
กิเลสเป็นของไม่ดี ถ้าหากเราไม่มีปัญญา ทิ้งกิเลสซะเลย
ไม่ทราบจะเอาอะไรมาใช้..หมดเลย ถ้าใช้กิเลส ของไม่ดีนั้น
มาปรุงให้เป็นของดีขึ้นมา กิเลสเลยใช้การงานได้