พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคลฯ กรุงเทพฯ

...

การให้ทาน รักษาศีล ภาวนา ที่เราทำนี้จุดมุ่งหมายก็คือ "ความสำเร็จ"
เมื่อไรเราจะบรรลุความสำเร็จนั้น? ความสำเร็จนั้นเป็นทอดๆ
เหมือนกันกับเราทำนา เราทำสำเร็จแล้วปีนี้ ต่อไปอีกปีหนึ่งเราก็ทำสำเร็จอีก
ต่อไปอีกปีหนึ่งเราก็ทำสำเร็จอีก มันก็จะต้องสำเร็จกันไปทุกปี ทุกปี
หลายๆปีเข้า ความสำเร็จมันก็นับหลายครั้ง

เช่นเดียวกันกับเรานั่งสมาธิ เมื่อเรานั่งไปสำเร็จแล้วชุดนี้
เรานั่งสมาธิต่อไปอีกครั้งก็สำเร็จอีกแล้ว เรานั่งต่อไปอีกครั้งก็สำเร็จอีกแล้ว
เราจำศีลวันพระนี้สำเร็จแล้ว เราจำศีลอีกวันพระหนึ่งก็สำเร็จอีก
เราจำศีลอีกครั้งหนึ่งก็สำเร็จอีก เราให้ทานพากันบริจาคสร้างกุฏิสำเร็จไป
เราบริจาคทานบวชพระ เอ้า สำเร็จ เราสร้างศาลา อ้าว สำเร็จไปอีกแล้ว
เราพากันสร้างพระเจดีย์ มหาเจดีย์ เอ้า สำเร็จไปอีกแล้ว

ความสำเร็จแต่ละครั้งๆนั้นย่อมแสดงออกซึ่งพลังต่างๆ
เช่น เราพากันทำนาสำเร็จแล้วปีขาล เราทำนาสำเร็จแล้วปีเถาะ ปีมะโรงมะเส็ง
เราก็ทำงานมาสำเร็จ เมื่อเราสำเร็จมาแต่ละปีนั้นข้าวก็ได้มา
เมื่อข้าวได้มาแล้วก็มาเลี้ยงครอบครัว เมื่อเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว
ครอบครัวเหล่านั้นก็เจริญขึ้น เมื่อเจริญขึ้นจากธรรมดาจนกระทั่งร่ำรวยขึ้นมา
อย่างนี้ก็เรียกว่า สำเร็จขั้นสุดท้าย แม้ว่าเราจะสำเร็จเป็นปีๆมาก็ตาม
แต่มันก็ยังมีอีกที่เราจะสำเร็จขั้นสุดท้าย คือรวบรวม

เช่นอย่างทำนาสำเร็จนี่เราไถดิน เราหว่านเราดำข้าว เราเกี่ยวข้าว
เรานวดข้าว เราขนข้าวขึ้นยุ้ง อย่างนี้เขาเรียกว่า สำเร็จแต่ละครั้ง
เหมือนอย่างกับเรานั่งสมาธิวันนี้ วันพระนี้สำเร็จ วันพระก่อนสำเร็จไปแล้ว
วันพระโน่นสำเร็จไปแล้ว ความสำเร็จแต่ละครั้งๆนั้นมันก็เป็นปัจจัย
ที่จะทำให้เราเกิดสันติสุขภายในจิต ก็จะต้องมีการรวบรัด
ที่จะมาถึงความสำเร็จขั้นสุดท้ายอีกด้วย อีกทีหนึ่งด้วย

เรารักษาศีลหรือเราให้ทาน ที่เรากระทำกันอยู่นี้จุดมุ่งหมายคืออะไร
จุดมุ่งหมาย คือ สวรรค์และนิพพาน เป็นสถานที่ที่เราต้องการ
ในที่เหล่านั้นจะต้องเกิดจากความสำเร็จ เราสำเร็จในการให้ทาน
เราสำเร็จการรักษาศีล เราสำเร็จการภาวนา
พระพุทธเจ้าของเรานั้น พระองค์บำเพ็ญบารมีมาสี่อสงไขยแสนกัป
มาถึงชาตินี้พระองค์ก็ได้สำเร็จ ความสำเร็จของพระองค์ก็คือ ความตรัสรู้
เป็นพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแสดงความสำเร็จ

เราท่านทั้งหลาย ชีวิตหนึ่ง ชีวิตหนึ่งนั้น..เราสำเร็จอะไรบ้าง
มีอะไรที่เราสำเร็จ เราก็คงจะรู้ในตัวของเราว่า ทำอะไรสำเร็จมา
แต่ทางโลกเราทำอะไรสำเร็จมา แต่ทางธรรมเราทำอะไรสำเร็จมา
ความสำเร็จในทางโลกนั้นมันก็ดีใจชั่วหนึ่ง มันก็ดีอยู่ เรียกว่า ความสำเร็จ
แต่ความสำเร็จในทางธรรมนั้น เมื่อใครทำความสำเร็จอันนี้ขึ้นมาได้
ผู้นั้นก็ถือว่า เป็น "สำเร็จอมตะ" สำเร็จที่ไม่ตาย