พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ทุกคนต้องมองเห็นคุณความดีของกันและกัน
อยู่ร่วมกัน อย่าไปมองแต่เรื่องชั่วเรื่องไม่ดีของคนอื่น
เพราะคนที่ยังไม่สิ้นกิเลสมันก็มีทั้งดีทั้งชั่ว
คุ้มดีคุ้มร้าย ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งประมาทลงไป
อีกฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ไม่ประมาทก็ต้องให้อภัยแก่ผู้ที่ประมาทนั้น
ไม่ตอบโต้ไปในทางที่ไม่ดี เราจึงอยู่ร่วมกันได้โดยสันติสุข

ถ้าไม่พิจารณาให้รอบคอบอย่างนี้แล้ว
ตัวใครตัวมันอย่างนี้ไม่ได้เลย ถ้าคิดอย่างนั้น
ต้องอยู่คนเดียว ไม่ต้องอยู่กับหมู่ ..จึงถูกต้อง
ถ้ายังอยู่กับหมู่อยู่มันต้องมีคุณธรรม
คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อยู่ในใจ
ต้องมี"พรหมวิหารธรรม ๔ ประการ"นี้ อยู่ในใจแล้ว

ถ้ามีคุณธรรมเหล่านี้อยู่ในใจทุกคนเลย
อย่างนี้นะ เราอยู่กันได้สบายมาก
ไม่เดือดร้อนอะไรเลย เพราะต่างคนก็ต่างปรารถนา
ให้อีกฝ่ายหนึ่งมีความสุขเหมือนกัน
ไม่ได้ปรารถนาให้ใครเป็นทุกข์เดือดร้อน
ไม่ทำ ไม่พูดสิ่งที่ผู้อื่นจะเป็นทุกข์เดือดร้อน
จึงได้ชื่อว่า มีเมตตาต่อกัน

ความเป็นผู้ไม่มีเมตตาธรรมกรุณาธรรม
มันก็ตรงกันข้ามนั้นแหละ ทำอะไรไม่มองหน้ามองหลัง
ว่ามันจะกระทบกระทั่งกับใครไม่สนใจ
พูดอะไรก็ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังว่าเมื่อตนพูดอย่างนี้
ไปมันจะกระทบผู้อื่นให้เสียใจให้เจ็บอกเจ็บใจ
ไม่ดีมันไม่คิด คิดไม่ได้เลยบางคนน่ะเป็นอย่างนั้น
เอาแต่ความประสงค์ของตนเป็นประมาณ
ตนต้องการพูดอย่างนี้ทำอย่างนี้ก็พูดไปทำไป
จะกระทบกระเทือนใครก็แล้วแต่
อันเช่นนั้นน่ะไม่เหมาะสมกับการอยู่กับคนหมู่มาก
ความประพฤติเช่นนั้น ความเห็นเช่นนั้น

ดังนั้นน่ะทุกคนเมื่อเราอยู่ร่วมกันหมู่มากนี้
ต้องปรับปรุงความเห็นให้มันเข้ากันได้กับคนหมู่มาก
มันต้องมียืดหยุ่น มีอะลุ้มอล่วยกันไปอย่างนี้

...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"ธรรมที่เป็นไปเพื่อความเจริญฝ่ายเดียว"
แสดงไว้เมื่อวันที่ ๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๖