หลวงปู่เพียร วิริโย
วัดป่าหนองกอง จ.อุดรธานี
บันทึกเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๘


เวลาภาวนาอย่าทิ้งกาย พิจารณาดูกายของเรานั่นล่ะ พิจารณาอสุภะอสุภัง มรรคผลนิพพานอยู่กับกายนั่นล่ะ ไม่ได้อยู่กับป่าไม้ภูเขาดินฟ้าอากาศ ดู "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" ให้มันเห็น มันอยู่กับตัวเรา ไม่ได้อยู่กับใคร ไม่ได้คาดหน้า ไม่ได้คาดหลังนะ แต่อยู่กับปัจจุบันของเรา ทุกข์สุขก็อยู่กับใจ ความดีความชั่วก็อยู่กับใจ ความไม่ดีไม่ชั่วก็อยู่กับใจ

ทุกข์ก็ใจของเราเป็นผู้คิด สุขก็ใจของเราเป็นผู้คิด มรรคผลนิพพานก็อยู่กับใจ ภาวนามันพาให้ใจเย็น ใจสบาย ความว่างความเย็นก็เป็นพระนิพพาน มรรคคือความสงบ ผลก็คือความสุข ถ้าตัดเข้ามา ถ้าพูดแบบปริยัติก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา คือ มรรค แต่ตัดเข้ามรรคก็คือ "สงบ" ผลก็คือ "สุข"

ดูพระพุทธเจ้ากับสาวกท่านได้ดีกันก็เพราะ "ภาวนา" ก็ไม่ได้ดูที่ไหน ดูกายกับใจตัวเอง ให้มันเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เห็นความเกิดดับ บวชกันเข้ามาแล้วหาภาวนามันจะได้ไม่ทุกข์ อย่าพากันอยู่เฉยๆ ภาวนานั่นแหละมันดี มันพาให้สงบ เอาล่ะ!



คัดลอกจาก
หนังสือ “ธรรม... ย้ำเตือน” หน้า ๑๑๒