กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกระรอกน้อยตัวหนึ่งชอบไปวิ่งเล่นในสวนเพื่อหาผลไม้กินทุก ๆ เช้า

เจ้ากระรอกไม่ได้ไปกินผลไม้เพียงอย่างเดียว แต่มันยังชอบสอดส่ายสายตาหาข้าวของที่น่าสนใจ ทั้งลูกฟุตบอลเก่า ๆ ,ผ้าเช็ดหน้าลายน่ารักที่ปลิวมาจากราวตากผ้า, ร่มกันฝน, รถของเล่น, แว่นกันแดด ฯลฯ นำมาใส่ถุงย่ามใบใหญ่แล้วแบกติดตัวไปไหนต่อไหนด้วยเสมอ เจ้ากระรอกภูมิใจที่มันมีสมบัติติดตัวมากกว่าใคร ๆ แต่ในขณะเดียวกัน มันกลับรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของมันที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไปทีละน้อย!

เช้าวันหนึ่ง กระรอกน้อยแบกถุงย่ามเข้าไปในสวนเหมือนเช่นเคย แต่วันนี้ กระรอกน้อยพบว่ากระรอกเพื่อนของมันมาถึงสวนผลไม้ก่อน กระรอกน้อยมองกระรอกเพื่อนของมันกระโดดไปมา พร้อมกับชิมผลไม้อย่างมีความสุข

กระรอกน้อยอยากกระโดดชิมผลไม้แบบเพื่อนบ้าง แต่ถุงย่ามที่มันแบกมาหนักจนทำให้มันกระโดดไม่ไหว กระรอกน้อยเพิ่งค้นพบว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปในชีวิตของมันนับตั้งแต่มันแบกถุงย่ามติดตัวก็คือ มันมีความสุขในชีวิตน้อยลงเรื่อย ๆ

กระรอกน้อยนั่งหน้าเศร้าเพราะไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรดี ใจหนึ่งก็อยากเลิกแบกถุงย่ามไปไหนต่อไหน อีกใจก็เสียดายข้าวของที่เก็บมาได้ เมื่อเจ้ากระรอกที่เป็นเพื่อน หันมาเห็นกระรอกน้อยนั่งหน้าเศร้า มันจึงรีบวิ่งลงจากต้นไม้แล้วเข้ามาถามไถ่

กระรอกน้อยเล่าความทุกข์ใจให้เพื่อนฟังจนหมด เมื่อกระรอกที่เป็นเพื่อนได้ฟัง มันก็ยิ้มแล้วบอกว่า “ถ้าเลิกเป็นนักแบก แต่เป็นนักแบ่ง บางที…อาจทำให้มีความสุขมากขึ้นก็ได้นะจ๊ะ”

เมื่อกระรอกน้อยได้ฟัง มันก็ทำตาโตแล้วยิ้มอย่างมีความสุข “จริงด้วย ถ้าแบ่งปันข้าวของให้คนที่ต้องการ เราก็ไม่ต้องเสียดายของที่เก็บมา แถมยังไม่ต้องแบกของต่าง ๆ ให้ทุกข์ใจแบบนี้”

ทันทีที่กระรอกน้อยตาสว่าง มันจึงชวนเพื่อนของมันให้ช่วยกันนำของในถุงย่ามไปแจกจ่ายให้เพื่อน ๆกระรอกน้อยนำลูกฟุตบอลไปมอบให้ลูกแมวน้ำยอดนักกีฬา, มอบผ้าเช็ดหน้าลายน่ารักให้คุณกระต่ายกุ๊กกิ๊ก, มอบร่มกันฝนให้คุณเม่นที่ไม่ค่อยชอบฝน, มอบรถของเล่นให้ลูกหนูที่ขาเจ็บ และมอบแว่นกันแดดให้คุณนกฮูกตาโต

เมื่อกระรอกน้อยแบ่งของในถุงย่ามให้เพื่อน ๆ จนหมด มันก็รู้สึกเบาสบายเพราะไม่ต้องแบกถุงหนัก ๆ ไปที่ไหนอีก ที่สำคัญ มันยังรู้สึกภูมิใจ, ชื่นใจและดีใจที่ได้แบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น

ในที่สุด กระรอกน้อยก็ได้กระโดดไล่จับกับเพื่อนของมันในสวนอย่างสนุกสนาน พร้อมทั้งได้ชิมผลไม้ต่าง ๆ อย่างมีความสุขทุกเช้า และมันก็ไม่เคยคิดที่จะเป็น “นักแบก” อีกเลย