วาจํ ปมุญเจ กุสลํ นาติเวลํ

ไม่ควรเปล่งวาจาที่ดี ให้เกินแก่ควรกาล

 

พทฺธาปิ ตตฺถ มุจฺจนฺติ ยตฺถ ธีรา ปภาสเร

คนมีปัญญา แม้มีปัญหา และ ถูกผูกมัดอยู่ พอพูดในเรื่องใด ก็หลุดได้ในเรื่องนั้น

 

หทยสฺส สทิสี วาจา

วาจาเช่นเดียวกับใจ

 

น หิ มุญเจยฺย ปาปิกํ

ไม่ควรเปล่งวาจาที่ชั่วเลย

 

อพทฺธา ตตฺถ พชฺฌนฺติ

คนพาลที่ยังไม่ถูกผูกมัด แต่พอพูดในเรื่องใด ก็ถูกผูกมัดตัวในเรื่องนั้น

 

มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ

คนกล่าววาจาชั่ว ย่อมเดือดร้อน

 

มนุญฺญเมว ภาเสยฺยํ

ควรกล่าวแต่วาจา ที่น่าพอใจ

 

ทุฏฺฐสฺส ผรุสา วาจา

คนโกรธมีวาจาหยาบ

 

สจฺจํ เว อมตา วาจา

คำสัตย์ แลเป็นวาจาที่ไม่ตาย

 

อภูวาที นิรยํ อุเปติ

คนพูดไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรก