คีตธรรม : เรามีความพลัดพราเป็นธรรมดา(ปล่อย) ในรูปแบบมรณัสสติกรรมฐาน
บทกวีนิพนธ์ : ฐิตวํโสภิกขุ วัดปทุมวนาราม
ทำนอง : เดชาณัฏฐ์ ธีรดุริยสฤษฏ์
เรียบเรียง : เจษฎา สุขทรามร
ขับร้อง : ปาน ธนพร แวกประยูร
กำกับมิวสิควีดีโอ : ภัทธิ บัณฑุวนิช

สำหรับคีตธรรม “เรามีความพลัดพรากเป็นธรรมดา” ทั้งเวอร์ชั่น “ยึด”และ “ปล่อย” นอกจากจะนำมาประกอบสื่อการเรียนการสอนใน “MV Series พระปฏาจาราเถรี เรามีความพลัดพรากเป็นธรรมดา” แล้วนั้น ผู้สร้างสรรค์ยังนำเสนอออกมาในรูปแบบชนิดสื่อการสอนประเภท “มรณัสสติกรรมฐาน” ที่นำภาพเหตุการณ์ของปวงชนทั่วโลก ที่ได้ประสบกับความสูญเสีย ความพลัดพราก จนพบกับความตาย ที่ไม่เลือกแม้เพศ วัย ชนชั้น หรือศาสนาใดๆ เพื่อนำมาเป็นอุทาหรณ์ในการดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท ทั้งนี้ “มรณัสสติกรรมฐาน” จัดว่าเป็นหนึ่งในสี่สิบกองกรรมฐาน ที่พระอรรถกถาจารย์ในทางพระพุทธศาสนาได้รวบรวมเอาไว้ และเป็นสิ่งที่เราทุกคนควรนำมาประพฤติปฏิบัติให้ได้ทุกลมหายใจ ถ้าหากว่าเราละเลยมรณัสสติกรรมฐาน พยายามหนีความตาย ปฏิเสธความตาย เราก็จะถูกความตายคุกคามชีวิตและจิตใจ ความตายก็เป็นศัตรู แต่ถ้าระลึกความตายอยู่เสมอ เจริญมรณัสสติอยู่เป็นประจำ จนกระทั่งคุ้นชินกับความตายที่จะเกิดขึ้นกับเราหรือกับคนที่เรารัก ความตายก็จะกลายเป็นมิตร กลายเป็นครูอาจารย์ ที่จะเคี่ยวเข็ญเราให้ใช้เวลาทุกนาทีอย่างมีคุณค่า ซึ่งจะช่วยให้เราเข้าใกล้ธรรมะ หรือเข้าใกล้จุดมุ่งหมายสูงสุดในฐานะชาวพุทธที่แท้จริง สมดังปัจฉิมโอวาทในองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ว่า “....ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เป็นวาระสุดท้ายแห่งเราแล้ว เราขอเตือนเธอทั้งหลายให้จำมั่นไว้ว่า สิ่งทั้งปวงมีความเสื่อมและสิ้นไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด….”
ผู้ที่สนใจจะร่วมบริจาคเพื่อสมทุนการสร้างสื่อคุณธรรมจริยธรรมชุดต่อไปรวมถึงมีความประสงค์จะร่วมสนับสนุนกิจการด้านจิตอาสาทุกประเภทของโครงการปทุมมามหาสิกขาลัย วัดปทุมวนาราม สามารถร่วมบริจาคปัจจัยสนับสนุนได้ที่ ธนาคารไทยพาณิชย์ ชื่อบัญชีวัดปทุมวนาราม(โครงการปทุมมามหาสิกขาลัย) เลขที่บัญชี 205-208203-4 และสามารถติดตามทุกความเคลื่อนไหวกิจกรรมของเหล่าศิลปินและจิตอาสาของโครงการปทุมมามหาสิกขาลัยฯ ได้ที่

Page: Bualoyteamwork
Instagram: @bualoyteamwork
Line Official: @bualoyteamwork
Subscribe ที่ Youtube Channel : Bua Loy
หมายเลขโทรศัพท์ 080-536-6996

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจนั้น เป็นเรื่องทรมานยิ่ง และเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพลาก ก็เป็นสิ่งสุดวิสัย ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง”