มีสุภาพสตรีท่านหนึ่ง ได้เขียนปัญหามาถามว่า
"ดิฉันชอบทำบุญ วันพระมักจะไปวัด มีอยู่วันหนึ่งดิฉันเห็นพระแสดงอาการไม่สุภาพ ทำให้ หมดศรัทธาไม่อยากไปทำที่วัดนั้นอีก ดิฉันจึงเลือกทำบุญกับพระที่วัดปฏิบัติแทน แม้จะอยู่ไกล แต่ดิฉันก็เต็มใจไปทำ เพราะพระที่วัดปฏิบัติ ท่านมักจะสำรวมน่าเลื่อมใส กับข้าวฉันรวมกัน ไม่ต้องแยก ดิฉันศรัทธามาก อยากเรียนถามว่า ดิฉันบาปไหมคะที่นึกตำหนิพระแล้วเลยเกี่ยง ไม่ยอมทำบุญกับท่าน"
ครับ ปัญหาลักษณะนี้มีคนเจอกันบ่อย เรื่องของพระ โดยเฉพาะในยุคนี้สมัยนี้นั้น ก็มีทั้งดี ทั้งไม่ดี ปะปนกันไป ถ้าเราไม่เลื่อมใสองค์ไหน เราก็หลีกเลี่ยงไปเสียเพื่อเป็นการรักษาอารมณ์ใจของเราเอง ส่วนเรื่องการนึกตำหนินั้น ไม่ควรนึกตำหนิเลย ไม่ว่าจะเป็นใคร เพราะการนึกตำหนินั้น มันเป็น เรื่องของ "โทสะ" ( ความโกรธ ความไม่พอใจ ) ซึ่งเป็นอารมณ์เศร้าหมองทางใจอย่างหนึ่ง ยิ่งนึกตำหนิมาก ความเศร้าหมองทางใจก็ยิ่งเกิดมาก เป็นบาปมากถ้าเศร้าหมองน้อย ก็เป็นบาปน้อย แต่ถ้าเราพยายามไม่นึกตำหนิใครจิตใจก็จะสบาย เพราะไร้ ซึ่งโทสะ.....ข้อนี้ให้เราสังเกตดูได้ หากจิตใจในขณะไหน รู้สึกหงุดหงิด ไม่พอใจ เมื่อได้เห็นภาพ หรือได้ยินเสียงซึ่งไม่สบอารมณ์จิตใจในขณะนั้นก็จะรู้สึกขุ่นมัว และเป็นทุกข์อย่างเห็นได้ชัด ฉะนั้น ในเมื่อเราจะทำบุญเพื่อซักฟอกใจเราให้สะอาดจริงๆแล้ว เราก็ควรจะฝึกในข้อนี้ด้วย ในเมื่อฝึกสลัดความตระหนี่ ด้วยการให้ เรายังทำได้ แล้วจะฝึกไม่ให้นึกตำหนิเสียอีกข้อเราจะทำไม่ได้เชียวหรือครับ ?
