คำกล่าวแสดงความสลดใจในความเป็นไตรลักษณ์ของสังขารขันธ์
อิธะ ตะถาคะโต โลเก อุปปันโน
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ฯ
ธัมโม จะ เทสิโต นิยยานิโก อุปะสะมิโก
ปะรินิพพานิโก สัมโพธะคามี สุคะตัปปะเวทิโต ฯ
มะยันตัง ธัมมัง สุตวา เอวัง ชานามะ ฯ
ชาติปิ ทุกขา ชะราปิ ทุกขา มะระณัมปิ ทุกขัง ฯ
โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา ฯ
อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข ปิเยหิ
วิปปะโยโค ทุกโข ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง ฯ
สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ฯ
เสยยะถีทัง ฯ
รูปูปาทานักขันโธ ฯ
เวทะนูปาทานักขันโธ ฯ
สัญญูปาทานักขันโธ ฯ
สังขารูปาทานักขันโธ ฯ
วิญญาณูปาทานักขันโธ ฯ
เยสัง ปะริญญายะ ฯ
ธะระมาโน โส ภะคะวา ฯ
เอวัง พะหุลัง สาวะเก วิเนติ ฯ
เอวัง ภาคา จะ ปะนัสสะ ภะคะวะโต
สาวะเกสุ อะนุสาสนี ฯ
พะหุลัง ปะวัตตะถิ ฯ
รูปัง อะนิจจัง ฯ
เวทะนา อะนิจจัง ฯ
สัญญา อะนิจจา ฯ
สังขารา อะนิจจา ฯ
วิญญาณัง อะนิจจัง ฯ
รูปัง อะนัตตา ฯ
เวทะนา อะนัตตา ฯ
สัญญา อะนัตตา ฯ
สังขารา อะนัตตา ฯ
วิญญาณัง อะนัตตา ฯ
สัพเพ สังขารา อะนิจจา ฯ
สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ ฯ
เต มะยัง ฯ
โอติณณามหะ ชาติยา ชะรามะระเณนะ ฯ
โสเกหิ ปะริเทเวหิ ทุกเขหิ โทมะนัสเสหิ อุปายาเสหิ ฯ
ทุกโขติณณา ทุกขะปะเรตา ฯ
อัปเปวะนามิมัสสะ เกวลัสสะ ทุกขักขนธัสสะ
อันตะกิริยา ปัญญาเยถาติ ฯ
จิระปะรินิพพุตัมปิ ตัง ภะคะวันตัง
อุททิสสะ อะระหัง สัมมาสัมพุทธัง ฯ
สัทธา อะคารัสมา อะนะคาริยัง ปัพพะชิตา ฯ
ตัสมิง ภะคะวะติ พรหมะจะริยัง จะรามะ ฯ
ภิกขูนัง สิกขาสาชีวะสะมาปันนา ฯ
ตัง โน พรหมะจะริยัง ฯ
อิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ
อันตะกิริยายะ สังวัตตะตูติ
สามเณรพึงเว้นสองคำว่า "ภิกขูนัง สิกขาสาชีวะสะมาปันนา" ถ้าเป็นคฤหัสถ์นั้นเมื่อสวดมาถึง
คำว่า "ปัญญาเยถาติ" แล้วให้สวดต่อไปดังนี้...
...ปัญญาเยถาติ ฯ
จิระปะรินิพพุตัมปิ ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คะตา ฯ
ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ ตัสสะ ภะคะวะโต สาสะนัง
ยะถาสะติ ยะถาพะลัง มะนะสิกะโรมะ ฯ
อะนุปะฏิปัชชามะ สา สา โน ปะฏิปัตติ ฯ
อิมัสสะ เกวะ ทุกขักขันธัสสะ
อันตะกิริยายะ สังวัตตะตุ ฯ
ส่วนสตรีให้เปลี่ยนคำว่า "เต มะยัง" ไปเป็น "ตา มะยัง" แทนเสีย คำว่า "ปะรินิพพานิโก" นี้
มีในฉบับสีหฬเป็น "ปะรินิพพายิโก" อย่างนี้ทุกแห่งไป
