"ทานกับความตระหนี่" (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
.
"ทานกับความตระหนี่"
" .. "การให้ทานการเสียสละนี้เป็นธรรม" ประสานน้ำใจให้สนิทกันโดยหลักธรรมชาติเอง "ทานจึงเป็นของสำคัญมาก" คนเราอยู่ด้วยกันต้องมีการเสียสละต่อกัน การให้ทาน การสงเคราะห์กัน นี้เป็นความสนิทโดยหลักธรรมชาติ ไม่ต้องบอก หากสนิทเอง
ทานนี่สำคัญมาก "พระพุทธเจ้าท่านขึ้นบารมีก็ทานบารมีเลย" ขึ้นต้นเลย เวลาเทศน์สอนโลกก็ขึ้นทานก่อนเลย ทานจึงเป็นของจำเป็นมาก ประสานน้ำใจซึ่งกันและกันให้สนิทสนม ตายใจต่อกันได้เรื่องการเสียสละ
"แต่ความตระหนี่ถี่เหนียวนี้เป็นภัย เป็นภัยมากทีเดียว" ใครตระหนี่ถี่เหนียวมากเท่าไรคนนั้นไม่มีใครอยากคบค้าสมาคม ดีไม่ดีเขารังเกียจ แต่คนที่มีน้ำใจกว้างขวางไปที่ไหนเพื่อนฝูงญาติมิตรเยอะทีเดียว ไปที่ไหนไม่อดอยากขาดแคลน
"นี่ละเรื่องน้ำใจที่กว้างขวางกับจิตใจที่คับแคบต่างกัน" ความคับแคบไปไหนเหมือนลักษณะตีบตันปิดทางของตัวไป ไม่เบิกกว้างนะ ถ้ามีจิตใจกว้างขวางแล้วเบิกกว้าง ไปไหนไม่อดตาย มันหากเป็นอยู่ในจิต .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3713&CatID=2