วัดมหาชัยพระอารามหลวง เดิมชื่อ “วัดเหนือ” เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองมหาสารคาม ตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๔๐๘ ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยพระเจริญราชเดช (กวด) เจ้าเมืองมหาสารคามคนแรก ร่วมกับประชาชนชาวมหาสารคามช่วยกันสร้างขึ้นให้เป็นวัดประจำเมือง ตั้งอยู่บนเนื้อที่ ๑๐ ไร่ ๓ งาน ๘๒ ตารางวา มีพระยาครูสุวรรณดี ศีลสังวร เป็นเจ้าอาวาสรูปแรก

ต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ พระสารคามมุนี (สาร ภวภูตานนท์) เจ้าอาวาสวัดรูปที่ ๑๘ เป็นเจ้าคณะจังหวัดมหาสารคาม ได้ขอเปลี่ยนชื่อจาก “วัดเหนือ” เป็น “วัดมหาชัย” และเมื่อวันที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๒๗

วัดมหาชัยได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ ให้ยกฐานะขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญและโปรดเกล้าฯ พระราชทานผ้ากฐินให้ส่วนราชการระดับกระทรวง ทบวง กรม อัญเชิญมาทอดถวายเป็นประจำทุกปี

เมื่อพุทธศักราช ๒๕๑๙ กรมการศาสนาอนุญาตให้จัดตั้งเป็น “ศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หรือหอพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น สำหรับเก็บรักษาและจัดแสดงโบราณวัตถุรวมทั้งเอกสารโบราณอีสาน ซึ่งพระอริยานุวัตร เขมรจารี อดีตเจ้าอาวาสได้เก็บรวบรวมมาจากแหล่งต่างๆ เพื่อไว้บริการให้ผู้ที่สนใจเข้าเยี่ยมชมศึกษาและเรียนรู้ ทุกวัน

ปัจจุบันวัดมหาชัยพระอารามหลวง มีพระเทพสิทธาจารย์ (น้อย ญาณวุฑฺโฒ) ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดและเจ้าคณะจังหวัดมหาสารคาม

พระอุโบสถ



พระประธาน
พระประธานที่สร้างขึ้นพร้อมพระอุโบสถนั้นรูปทรงสวยงามมาก ก่ออิฐถือปูนปางชนะมารแบบเชียงแสนล้านช้าง ช่างที่ปั้นเป็นคนจีนเมืองกาฬสินธุ์แซ่ไหหลำ ชื่อเจ็กจั้น ลงรักปิดทอง หน้าตักกว้าง 2 ศอก 4 นิ้ว ชาวเมืองเคารพนับถือมาก ปรากฏว่าถือน้ำพิพัฒน์สัตยาในพัทธสีมาหลังนี้ ภายหลังจึงเลิกไปที่วัดโพธิ์ศรีแทน



พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือวัดมหาชัย
พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือวัดมหาชัย จังหวัดมหาสารคาม เป็นสถานที่ซึ่งเก็บรวบรวมโบราณวัตถุต่าง ๆ ของภาคอีสาน เช่น ใบเสมาหิน พระพุทธรูปในสมัยโบราณ บานประตู คันทวยแกะสลัก อายุประมาณ 100-200 ปี นอกจากนี้ยังเป็นที่เก็บรวบรวมวรรณคดีภาคอีสานและพระธรรม ใบลาน อยู่เป็นจำนวนมาก



ศาลาการเปรียญ



ซุ้มประตูวัดมหาชัย