08/04/55
ขออัพเดทเรื่องราวเกี่ยวกับการสร้างพระเจดีย์เทวธรรม ครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับยอดเงินที่บริจาคเข้ามาแต่เกี่ยวกับผู้ที่เข้ามาอ่าน เมื่อประมาณกุมภาพันธ์เล่าถึงพี่คนหนึ่งที่โทรหาแม่ชีเกณท์แล้วร้องไห้เมื่อได้คุยกับท่าน หลังจากนั้นไม่นานพี่เขาตัดสินใจเดินทางจากนราธิวาสสู่ร้อยเอ็ด ผ่านไป 1 เดือนเมื่อกลับถึงนราธิวาสจึงโทรมาให้อนุโมทนาบุญและเล่าถึงเหตุที่ได้ไป
เริ่มต้นเรื่องจากการเข้ามาหาข้อมูลเพื่อหาสถานที่สร้างพระ พี่เขาเลือกที่จะมาอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการสร้างพระเจดีย์เทวธรรม และเลือกที่จะโทรคุยกับแม่ชีเกณท์ท่าน เพียงแค่ได้ยินเสียงพี่เขาก็รู้แล้วว่านี่แหละคือผู้ที่เราค้นหา ก่อนหน้านั้นพี่เขาตั้งจิตอธิฐานต่อหน้าหลวงปู่ทวดและ หลวงพ่อโตองค์ใหญ่ที่ จ.ประจวบฯ ขอให้ได้พบกับครูบาอาจารย์ผู้ที่จะนำทางให้ได้พบกับสายธรรมอันแท้จริง หลังจากนั้นไม่นานจึงตัดสินใจเดินทางจากนราธิวาสสู่ จ.ร้อยเอ็ด ด้วยรถทัวร์คนเดียว การเดินทางไม่ราบรื่นนัก เขาไม่มั่นใจว่าจะไปถึงสำนักปฏิบัติธรรมได้หรือเปล่า ขนาดเกือบจะถึงมีเหตุให้ใจเสียจนเกือบตัดสินใจเดินทางกลับนราธิวาสแต่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เขาเดินทางถึงอย่างปลอดภัยและได้พบกับแม่ชีท่าน
แม่ชีท่านไม่ให้เขาทำอะไรเลยนอกจากตั้งใจภาวนาแต่ด้วยความเกรงใจสุดท้ายได้ช่วยงานบ้างเล็กน้อย แต่งานหลักคือภาวนา สิ่งที่ได้พบขณะอยู่ที่นี่ส่วนมากจะเห็นภาพขณะนั่งสมาธิ เป็นต้นว่า ภาพทหารนั่งบนม้า กลุ่มคนแต่งกายโบราณ ภาพของเพชฌฆาต แต่ภาพที่ทำให้ตกใจมากเป็นภาพของหญิงสาว ผมยาวสยาย ตาแดง ม้วนตัวอยู่ในน้ำ ตัวขาวจนเกือบซีด และพูดเสียงดังว่า “อยากให้รู้ชื่อของข้า” ด้วยความตกใจจึงไม่ได้รู้ชื่อของเขา ที่นี่สงบ สับปายะเหมาะแก่การภาวนาอย่างยิ่ง สิ่งหนึ่งที่ทำให้พี่เขาดีใจที่เลือกมาที่นี่ ขณะนั่งสมาธิ มีเงาของชายแต่งกายโบราณ นั่งหมอบอยู่ตรงหน้า พี่เขาได้บอกให้อนุโมทนาบุญในการภาวนานี้และแผ่เมตตาให้ได้ไปสู่ภพภูมิที่ดี แล้วภาพชายคนนี้ก็หายไป แม้จะไม่รู้ว่าเกี่ยวพันกันอย่างไรรู้เพียงว่าได้ปลดปล่อยเขาแล้ว
พี่เขาอยู่ที่นี่ได้ 1 เดือน ทานอาหารมื้อเดียว วันแรกที่มาถึงพี่เขาบอกว่าเหมือนได้กลับบ้านเก่า ความทุกข์ที่แบกไปเต็มกระเป๋าเบาลงโดยไม่รู้ตัว มารู้อีกทีเมื่อกลับถึงนราธิวาสว่าใจของเราได้เปลี่ยนไปแล้ว ความสงบร่มเย็นได้เกิดขึ้นกับใจ พี่เขารู้สึกขอบคุณคนต้นเรื่องทั้ง 2 คนมากที่ทำให้เขาได้เจอกับครูบาอาจารย์ที่สามารถก้มกราบแทบเท้าได้ ครูบาอาจารย์ที่มานั่งสอบอารมณ์ตัวต่อตัวและช่วยคลายความทุกข์ที่มีในใจ
แม้ขณะกลับบ้านความทุกข์จะยังคงเท่าเดิมแต่เชื่อว่าใจของพี่เขาหนักแน่นพอที่จะรับมือกับทุกข์นั้นได้ มีคนถามว่าที่บ้านก็มีทำไมไปไกลขนาดนั้น สิ่งที่พี่เขาตอบหากไม่มีความเกี่ยวพันคงไม่เดินทางมา ต้องขอบคุณพี่เขาที่เห็นคุณค่าแห่งบทความนี้ที่เกี่ยวกับเหตุแห่งการสร้างพระเจดีย์เทวธรรม ขอทุกท่านได้อนุโมทนาในบุญนี้ร่วมกับพี่เขาด้วย ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน...............UMP