พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พบนาคราช


...เมื่อครั้งอยู่ที่เชียงใหม่ ท่านพระอาจารย์มั่น (ภูริทัตโต) จำพรรษาอยู่บนเขากับพวกมูเซอ มีท่านพระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) อยู่เป็นเพื่อนสหธรรมมิก (หลวงปู่มหาทองสุก สุจิตฺโต) อยู่ใกล้ที่พักเป็นลำธาร มีน้ำไหลตลอดปี อาศัยน้ำที่นั้นใช้อุปโภคและบริโภค

มีนาคราชตนหนึ่ง ชื่อว่า สุวรรณนาคราช อาศัยอยู่ที่ลำธารนั้น พร้อมด้วยบริวาร นาคราชตนนี้เคยเป็นน้องชายท่านพระอาจารย์มั่น (ภูริทัตโต) มาหลายภพหลายชาติ ด้วยความสับสนแห่งภพจึงมาเกิดเป็นนาคราช เขารักเคารพและให้การอารักขาเป็นอย่างดี เวลาเดินจงกรมจะมาอารักขาตลอด จนกว่าจะเลิกเดิน

หลายวันต่อมา นาคนั้นหายไป เกิดฝนไม่ตกร้อนอบอ้าว ข้าวไร่เริ่มขาดน้ำไม่งอกงาม เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นประมาณ ๑๕-๑๖ วัน จึงได้เห็นหน้านาคนั้น

ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ถามว่า " หายไปไหน " ?
สุวรรณนาคราช ตอบ " ไปขัดตาทัพอยู่ปากทาง (ลำธาร) ลงสู่แม่น้ำปิง "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " ทำไม " ?
สุวรรณนาคราช " มีนาคอันธพาลตนหนึ่งอาศัยอยู่แถวนั้นจะเข้ามา เลยไม่มีโอกาสแต่งฝน มัวแต่ไปขัดตาทัพอยู่ "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " ให้เขาเข้ามาเป็นไร เพราะเป็นนาคเหมือนกัน "
สุวรรณนาคราช " ไม่ได้ เข้ามาแล้วมารังแกข่มเหงเบียดเบียนบริวาร "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " เป็นไปได้หรือ "
สุวรรณนาคราช " ก็เหมือนมนุษย์และสัตว์ทั่วๆ ไปนั่นแหละ พวกอันธพาลก็มักจะล้ำแดนของกันและกัน เราต้องต่อสู้ป้องกันตัว "

ท่านฯ จึงรู้ว่า อันนี้เป็นลักษณะของสัตว์ ผู้มีอวิชชาเป็นตัวเหตุ โลกจึงวุ่นวาย

ช่วงเย็นฝนตกอย่างหนักจนถึงสว่าง น้ำในลำธารเต็มไปหมด ข้ามไปบิณฑบาตไม่ได้ พระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) คิดได้ จึงเอาไม้ไผ่มาปักเรียงกัน เอาเถาวัลย์ที่ชาวบ้านนำมาทำกุฏิมาผูกกับต้นไม้ฝั่งนี้ จับปลายข้างหนึ่ง ลอยตัวข้ามน้ำไปผูกไว้กับอีกต้นฝั่งโน้น แล้วกลับมานำบริขารของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต และของตนเองข้ามไปฝั่งโน้น แล้วกลับมาพาท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต แล้วก็ประคองไปตามราวไม้ไผ่ ข้ามฝั่งทั้งขาไปและขากลับ

แปลกแต่จริง ขาไปผูกเถาวัลย์ ท่านพระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) จับไปตามราว และขากลับลอยคอไป พอตอนนำท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ไปและกลับ ปรากฏว่าเหมือนเดินเหยียบไปบนแผ่นหิน มีน้ำประมาณแค่เข่าเท่านั้น

ท่านมหาทองสุก (สุจิตฺโต) เล่าว่า " เราไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแต่ความปลอดภัยเท่านั้น "
ตกตอนเย็น เมื่อเห็นสุวรรณนาคราช มาอารักขา ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ถามว่า " ทำไมให้ฝนตกมากนัก "
สุวรรณนาคราช ว่า " ห้ามเขาไม่ฟัง เพราะละเลยมานาน "
ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ว่า " ทำให้เราลำบาก "
สุวรรณนาคราช " ท่านก็เดินบนหลังข้าพเจ้าไปสบายอยู่นี่ "
ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็บอกว่า " เราก็ไม่ว่าพวกท่านดอก บ่นไปเฉยๆ อย่างนั้นล่ะ..."


หนังสือ " รำลึกวันวาน " อันเป็นบันทึกของ หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ เกี่ยวกับเกร็ดประวัติและปกิณกธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ภาพ : หลวงปู่มหาทองสุก สุจิตฺโต   

ที่มา : หนังสือ

7,734







จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย