พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ : ความหมายของคำศัพท์ทางพระพุทธศาสนา
พุทธรูป - พุทธาธิบาย
พุทธรูป รูปพระพุทธเจ้า
พุทธฤทธานุภาพ ฤทธิ์และอานุภาพของพระพุทธเจ้า
พุทธเวไนย ผู้ที่พระพุทธเจ้าควรแนะนำสั่งสอน, ผู้ที่พระพุทธเจ้าพอแนะนำสั่งสอนได้
พุทธศักราช ปีนับแต่พระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน
พุทธศาสนา คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า, อย่างกว้างในบัดนี้ หมายถึง ความเชื่อถือ การประพฤติปฏิบัติและกิจการทั้งหมดของหมู่ชนผู้กล่าวว่าตนนับถือพระพุทธศาสนา
พุทธศาสนิก ผู้นับถือพระพุทธศาสนา, ผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
พุทธศาสนิกมณฑล วงการของผู้นับถือพระพุทธศาสนา
พุทธสรีระ ร่างกายของพระพุทธเจ้า
พุทธสาวก สาวกของพระพุทธเจ้า, ศิษย์ของพระพุทธเจ้า
พุทธอาณา อำนาจปกครองของพระพุทธเจ้า, อำนาจปกครองฝ่ายพุทธจักร
พุทธอาสน์ ที่ประทับนั่งของพระพุทธเจ้า
พุทธอิทธานุภาพ ฤทธิ์และอานุภาพของพระพุทธเจ้า
พุทธอุปฐาก ผู้คอยรับใช้พระพุทธเจ้าในครั้งพุทธกาล
มี พระอานนท์ พุทธอนุชาเป็นผู้เลิศในเรื่องนี้
พุทธโอวาท คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า มีหลักใหญ่ ๓ ข้อ คือ ๑. สพฺพปาปสฺส อกรณํ ไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๒. กุสลสฺสูปสมฺปทา ทำความดีให้เพียบพร้อม ๓. สจิตฺตปริโยทปนํ ทำใจของตนให้สะอาดบริสุทธิ์
พุทธัตถจริยา ทรงประพฤติเป็นประโยชน์แก่สัตว์โลก โดยฐานเป็นพระพุทธเจ้า เช่น ทรงแสดงธรรมแก่เวไนยสัตว์และบัญญัติวินัยขึ้นบริหารหมู่คณะทรงประดิษฐานพระพุทธศาสนาให้ยั่งยืนมาตราบเท่าทุกวันนี้
พุทธาณัติ คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
พุทธาณัติพจน์ พระดำรัสสั่งของพระพุทธเจ้า, คำสั่งของพระพุทธเจ้า
พุทธาทิบัณฑิต บัณฑิตมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น (พุทธ+อาทิ+บัณฑิต)
พุทธาธิบาย พระประสงค์ของพระพุทธเจ้า, พระดำรัสชี้แจงของพระพุทธเจ้า
