วันก่อน...มีเด็กเขียนจดหมายมาถามอาตมา...ว่า
หลวงพ่อครับ...ช่วยตอบปัญหาผมทีเถอะ...
ผมหาทางออกไม่ได้...

พ่อผมรับราชการ...เป็นครู...
กินเหล้า ทั้งวัน..
พอเมากลับบ้าน...ก็อาละวาด...เตะแม่...เตะน้อง...ถีบผม...
ทำลายข้าวของในบ้าน...
มีทรัพย์สมบัติอะไรในบ้าน...ขนไปขาย...กินเหล้าหมด...
ครอบครับผมกำลังเดือดร้อนมาก...

ผมกำลังตัดสินใจอยู่ว่า...
ผมควรจะฆ่าพ่อให้ตาย...เพื่อความสุขของแม่และน้องๆ...
หรือ...ผมควรจะฆ่าตัวเองตาย...เพื่อให้พ้นทุกข์...
หลวงพ่อช่วยตอบปัญหาให้ผมด่วนนะครับ...ว่า...

ผมจะฆ่าใครดี...ระหว่างพ่อ...กับผม

อาตมาอ่านจดหมายฉบับนี้แล้ว...เศร้าใจจริงๆ...
สังคมบ้านเรา...ทำไมถึงได้เลวร้ายได้ขนาดนี้...

อาตมารีบตอบจดหมายทันทีเลย...
กลัวจะไม่ทันการณ์...เด๊่ยวเกิดมีใครตายเสียก่อน...

หนู...อาตมาได้รับจดหมายของหนูแล้ว...
รู้สึกเห็นใจเป็นอย่างมาก...
อาตมาเห็นด้วย...ว่าควรมีการตายกันไปขเางหนึ่ง...
เพื่อคนที่เหลือ...จะได้มีความสุข...

ซึ่งอาตมาต้องยืมมือหนู...ในการฆ่าครั้งนี้...
ผู้ที่จะต้องตาย...
ไม่ใช่หนู...
และก็ไม่ใช่พ่อของหนู...

แต่สิ่งที่หนูจะต้องฆ่า...ในทันทีที่ได้รับจดหมายจากอาตมาก็คือ...
หนูจะต้องฆ่ากิเลส...
กิเลสที่มันเกาะกินหัวใจพ่อ...ทำให้พ่อติดเหล้า...
กิเลสที่มันเกาะกินใจหนู...ที่ทำให้หนูเกลียดพ่อ...

ถ้าหนูฆ่ากิเลสทั้งสองตัวนี้ได้แล้ว...
ครอบครัวของหนู...จะอยู่เป็นสุข...

ตกลงเรื่องนี้...ไม่มีใครตาย...
ลูก...เอาจดหมายพระพยอมให้พ่ออ่าน...
พ่อได้คิด...เลิกเหล้า...

พอพ่อเลิกเหล้า...ลูก...ก็ไม่เกลียดพ่อ...
ทุกคนมีความสุข...
รวมทั้งพระด้วย...