ที่ตั้งแห่ง คำพูด ควรศึกษา
คือกถา วัตถุสิบ หยิบมาให้
สิ่งควรพูด สิ่งควรกล่าว ควรเข้าใจ
ธ ตรัสไว้ อย่าซัดส่าย เพ้อในคำ

ดิรัจฉาน กถา อย่ามากล่าว
พาจิตเขลา เมา หม่น มัว มั่วถลำ
พาจิตปรุง จรุงจิต ชิดระกำ
ทรงตรัสย้ำ อย่ากล่าวไป ไร้ปัญญา

เพราะถ้อยคำ เหล่านี้ ล้วนมีโทษ
ไม่ประกอบ ด้วยประโยชน์ โทษหนักหนา
เป็นถ้อยคำ ไม่เอื้อใน พรหมจรรยา
เป็นกถา ที่ไม่พา สู่นฤพาน

ไม่เป็นไป เพื่อความหน่าย คลายกำหนัด
ไม่สลัด ไม่ดับ สงบ กลบคำขาน
ไม่เป็นไป เพื่อรู้ยิ่ง ดิ่งสู่กราน (ไฟ)
ไม่เป็นไป เพื่อนิพพาน สู่กาฬธรรม


เจริญในธรรมค่ะ