"เราชื่นชมข้อดีของสิ่งรอบตัว โดยการหยุดและพิจารณาสิ่งนั้นอยู่เป็นนิจ"

ตามความหมายทางพุทธ สันโดษ คือ ความรู้สึกที่เกิดเมื่อเรารู้จักชื่นชมข้อดีของบางสิ่ง ในขณะเดียวกันก็ยอมรับข้อเสียของสิ่งนั้น โดยไม่ตกเป็นเหยื่อของความหดหู่ ขุ่นเคือง หรืออิจฉาคนที่เหมือนจะมีดีกว่าเรา

เราชื่นชมข้อดีของสิ่งรอบตัวโดยการหยุดและพิจารณาสิ่งนั้นอยู่เป็นนิจ เมื่อฝึกภาวนาเช่นนี้เป็นกิจวัตรประจำวัน เราจะรับรู้ความรู้สึกอันอบอุ่นซาบซึ้งของความกตัญญูรู้คุณ

อย่างไรก็ดี ใช่ว่าสันโดษจะทำให้เราไม่ต้องรับรู้ปัญหาและข้อบกพร่องต่างๆ ใช่ว่าจะบอกตัวเองว่าทุกสิ่งที่เป็นอยู่นั้นก็ดีอยู่แล้ว ใช่ว่าจะปิดประตูในการพัฒนาทางวัตถุ หากสันโดษมอบวุฒิภาวะทางใจให้เราในการวินิจฉัยว่า สิ่งที่ต้องการนั้นมีประโยชน์ มีความเหมาะสม และคุ้มค่ากับเวลา ทรัพยากร และความพยายามทุ่มเทให้ได้มามากน้อยเพียงใด

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ