"ทุกข์เพราะถ้วยชา"

" .. กิตติศัพท์ว่า พระสังฆราชองค์หนึ่ง "เขาถวายถ้วยชาจากเมืองจีนโอย ... พอถ้วยชาถึงมือปุ๊บ มันทุกข์เลย" จะวางตรงไหนหนอ จะเก็บตรงไหนหนอ กลัวมันจะแตก

แต่ก่อนไม่มีถ้วยชาสบาย "พอเขาให้ถ้วยชา พอเขาถวาย จับถ้วยชาทุกข์แล้วนะ แต่ก่อนมันยังไม่ทุกข์ ถ้วยชานี้แหละมันหนักเห็นไหม" เณรเข้าไปใกล้ก็ว่า "ระวังให้ดีนะ" เป็นทุกข์ตลอดเวลาได้ถ้วยชาใบนั้นมา

มันเป็นทุกข์ ทุกข์มันมากับถ้วยชา "เพราะไปยึดมั่นถือมั่นเลยเป็นทุกข์" อีกวันหนึ่งสามเณรไปจับหลุดมือแตกเพี๊ยะ เอ้อ ... "หมดทุกข์ไปซะทีโว๊ยมันทุกข์มาหลายปีแล้ว" แน่ะ ... เห็นไหม

"ขันธ์ ๕ นี้ก็เหมือนกัน มันหนัก ให้ทิ้งของหนักเสีย" ทิ้งรูป ทิ้งเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณนี้เสีย "อย่าไปเข้าใจว่า ตัวเราหรือของเรา มันสักแต่ว่า" รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เท่านั้น

"อย่าไปยึดมั่นถือมั่น ถ้าเรารู้เช่นนี้มันก็เป็นวิมุตติขึ้นมา" พ้นขึ้นมาแล้วแต่ก่อนมันติดสมมุติ "เมื่อเห็นเป็นสักว่า" มันก็พลิกขึ้นมา "เป็นวิมุตติพ้นจากสมมุติอันนั้น" ในขันธ์ ๕ "สมัยก่อนไปยึดขันธ์ ๕ เมื่อมาปล่อยขันธ์ ๕ มันก็เบา นี่ตัวอุปาทานความยึดมั่นถือมั่น" ให้เข้าใจทุกคน .. "

หลวงปู่ชา สุภัทโท 

http://www.ubu.ac.th/wat/ebooks/chahthai/The_Peace_Within_Right_View.php