"การขอโทษขออภัย คือน้ำดับไฟ"

" .. ความเมตตาสงสาร "ความให้อภัยกันนี่สำคัญมากนะ" การให้อภัยกันอย่าถือสีถือสากันอย่างง่ายดาย "อย่าหาช่องหาทางหาเรื่องความผิดใส่คนอื่นเพื่อความสุขแก่ตนเอง" ไม่สมควรอย่างยิ่ง นี่ข้อหนึ่ง

แล้วการขอโทษกัน "คำขอโทษนี่เป็นคำที่มีคุณค่ามากที่สุด ไม่ใช่เป็นคำเล็กน้อย" ผิดพลาดประการใดก็รีบขอโทษกันให้อภัยกัน "ผู้ให้อภัยก็ไม่ใจจืดใจจาง ยอมรับผู้ขอขมาโทษ อันนี้โลกอยู่ด้วยกันเป็นผาสุก"

"การขอโทษกันนี้เป็นคำที่เป็นมหามงคลอย่างยิ่ง" เป็นคำที่มีคุณค่าอันสูงสุดทีเดียวให้นำออกปฏิบัติทุกคน "อย่าถือเนื้อถือตัว อย่าเย่อหยิ่งจองหอง เจ้าของผิดแล้วไม่ยอมรับว่าผิด" แล้วพองตัวขึ้นไปอีกสองชั้นสามชั้น สุดท้ายก็มาฆ่าตัวตายนั่นแหละ ฆ่าตัวเราเอง ข้าศึกนั่นแหละมาฆ่าเราเพราะไม่ลง

"เขาก็หัวใจเราก็หัวใจ ต่างคนต่างดิ้นดีดใส่กันผึงนี้ก็เสร็จเลย" เมื่อขออภัยซึ่งกันและกัน "ขอโทษซึ่งกันและกันแล้วเป็นน้ำดับไฟ ไฟจะแสดงเปลวขึ้นมา น้ำสาดลงไปปั๊บนี่ดับปุ๊บเลย" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1122&CatID=2