"อุบายจับตัวใจ"

" .. ท่านให้ใช้คำบริกรรม "จะเป็นพุทโธ หรืออานาปานสติก็ได้" ล่อให้ใจมันมาอยู่ตรงนั้นเท่านั้น ถ้าใจไม่อยู่ก็ไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย "บริกรรมให้จิตมันอยู่ในคำบริกรรมนั้น เพื่อจะจับมันให้ได้"

บางคน "ถึงจะภาวนาพุทโธหรืออานาปานสติ ตัวจิตมันก็ไม่อยู่ในพุทโธ" จิตมันไปไหนก็ไม่ทราบ แม้แต่พุทโธก็หายไปด้วยกัน "นี่คือขาดสติแล้ว"

"จงตั้งสติคุมจิตให้อยู่ในพุทโธใหม่" ทำอย่างนี้อยู่เรื่อยไป "ทำบ่อยเข้าจิตก็อยู่เอง" เมื่อสติคุมจิตมาอยู่ในคำบริกรรม พุทโธ ๆ อันเดียวแล้ว ให้พิจารณาดูว่า "ใครผู่ว่าพุทโธ ก็จิตนั่นแหละเป็นผู้ว่าพุทโธ" เกิดจากอะไร ก็เกิดจากจิต ผู้คิด ผู้นึก ผู้รู้สึก

"จึงว่าจิตมันอยู่กับพุทโธแล้วคราวนี้" อย่าไปจับเอาพุทโธ "จับเอาความรู้สึกนั่นแหละ อันที่นึกคิดว่าพุทโธ" พอจับจิตได้แล้ว คำบริกรรมว่าพุทโธก็จะหายไป หรือถ้าไม่หายก็จงวางเสีย "จับเอาแต่ผู้รู้หรือธาตุรู้อันเดียว" .. "

"หลักภาวนา"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี