"จงมีสติเมื่อเกิดความโกรธ"

" .. พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้แก่ที่เหตุ "จึงต้องแก้ที่ความโกรธ แก้ให้ความโกรธน้อยลง" ทำให้หมดสิ้นเชิงในวันหนึ่ง "วิธีที่แก้ความโกรธให้เกิดผลรวดเร็ว ไม่ชักช้า มีอยู่ว่าให้พยายามทำสติให้รู้ตัวเมื่อความโกรธเกิดขึ้น"

"คือเมื่อโกรธ ก็ให้รู้ว่าโกรธและเมื่อรู้ว่าโกรธแล้ว" ก็ให้พิจารณารูปร่างหน้าตาของความโกรธ "ให้เห็นว่าเป็นความร้อนเป็นความทุกข์" จนกระทั่งถึงให้รู้ว่า "เป็นอารมณ์ที่ไม่พึงปรารถนา" ให้มีสติพิจารณาอยู่เช่นนั้น "อย่าให้ขาดสติ"

เพราะ "เมื่อขาดสติ เวลาโกรธจะไม่พิจารณดังกล่าว แต่จะต้องออกไปพิจารณาเรื่องหรือผู้ที่ทำให้มีความโกรธและก็จะไม่เป็นการพิจารณาเพื่อให้ความโกรธลดน้อย" แต่จะกลับเป็นการพิจารณาให้ความโกรธมากขึ้น "เหมือนเป็นการเพิ่มเชื้อให้แก่ไฟ"

"จึงต้องพยายามทำสติ ควบคุมสติให้พิจารณาเข้ามาแต่ภายในใจเท่านั้น" ให้เห็นความโกรธเท่านั้น ดูอยู่แต่รูปร่างหน้าตาของความโกรธเท่านั้น การทำเช่นนั้น "ท่านเปรียบว่า เหมือนขโมยที่ซุกซ่อนอยู่เมื่อมีผู้มาดูหน้าตาก็จะซุกซ่อนอยู่ต่อไปไม่ได้จะหนีไป"

ความโกรธก็เช่นกัน "เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะถูกจ้องมองดูอยู่ ก็เหมือนขโมยที่มีผู้มาดูหน้า จะต้องหลบไป เมื่อความโกรธหลบไปหรือระงับลงความร้อนก็จะไม่มี" ใจก็จะสบายได้โดยควร .."

"วิธีฝึกใจไม่ให้โกรธ"
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙ 
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=11471