"ความตายนี้ ท่านสอนให้นึกบ่อย ๆ"

" .. "ความตายนี้ พระพุทธเจ้าพระองค์สอนไว้ว่าให้นึกบ่อย ๆ" นึกจนมันเห็น แล้วก็นึก จนมันเข้าใจลึกซึ้ง "จนเกิดความสลดสังเวช" ในมรณะความตายของเราและของสัตว์ทั้งหลาย ของคนทั้งหลาย

"ถ้าผู้ใดภาวนามรณกรรมฐานจนเกิดขึ้น จิตใจสงบระงับตั้งมั่น เป็นสมาธิภาวนา" ก็ดี หรือมีความสลดสังเวชในมรณภัย คือความตายนี้ จิตใจจะเปลี่ยนแปลงไป

- "ความโกรธ" ก็จะเบาบาง เลิกได้ละได้
- "ความโลภ" ความอยากได้ในใจ ก็จะได้เลิกได้ละได้
- "ความหลง" ในจิต ในใจ ตัวเราก็จะเลิกได้ละได้

เพราะว่า "มรณภัย คือความตายนั้น เมื่อมาถึงบุคคลผู้ใด ผู้นั้น จำเป็นต้องตาย" จะมาอ้างว่าข้าพเจ้ายังเด็กอยู่ อย่าเพิ่งให้ข้าพเจ้าตายเลย ให้อยู่ไปดูโลก ต่อไปก่อน ธรรมดาพระยามัจจุราช คือความตายมันไม่ได้ยกเว้น "เมื่อได้วาระของผู้ใด ผู้นั้นก็จำเป็นจำไป ต้องตาย" .. "

"มรณกรรมฐาน"
พระญาณสิทธาจารย์ (หลวงปู่สิม พุทธาจาโร)