.
"บุคคลฆ่าตัวตาย มีแต่กรรมีแต่เวร"

" .. "ต่อไปนี้พึงพากันตั้งใจทำความสงบ นั่งสมาธิกัน" ไปฟังธรรมะ ไปด้วยสำรวมใจให้ดี ไม่ส่งใจไปที่อื่น ร่างกาย มีโรคภัยเบียดเบียนทำให้กระสับกระส่าย ทำให้ร่างกายนี้ เป็นปกติอยู่ไม่ได้ นั่นแหละเรียกว่าทุกข์กาย "ทุกขัง แปลว่า ทนได้ยาก ทนลำบาก ทนอยู่ไม่ได้" มันก็หมายความว่า มันแปรปรวนแตกดับลงไป

นั่นแหละเรียกว่ามันทนอยู่ไม่ได้ "ร่างกายอันนี้ จิตใจเมื่อปล่อยให้มันเป็นทุกข์มากๆ เช้าไป มันก็เที่ยวไปเกาะนั่นข้องนี้อยู่ในโลกสงสาร เนื่องจากว่ามันไม่รู้จักหนทางดับทุกข์ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง" เป็นทุกข์

คิดวิตกวิจารณ์ไปจนเหนื่อยอ่อน แล้วมันก็หายไปมันเอง "บางรายมันไม่หายกลุ้มใจอย่างแรงอยู่นั้น กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ กระสับกระส่าย ประเภทํนี้น่ะ มันฆ่าตัวตาย"

เมื่อไม่มีอุบายระงับความทุกข์ทางใจได้ "ก็ถือว่าอยู่ในโลกนี้มันลำบากเหลือเกิน อย่าอยู่มันเลย ฆ่าตัวตัาย ไปเสีย นึกว่าไปสู่โลกหน้าจะสบาย เข้าใจผิด ไปสู่โลกหน้า ก็ไปเป็นทุกข์เดือดร้อนอยู่นั่นแหละ" เพราะใจดวงเดียว ไม่ใช่มันมีหลายดวง "ถ้าไปเกิดเป็นคนมาอีก กรรมที่ฆ่าตัวตายก็ตามติดตามมา ได้เวลาแล้วก็บันดาลให้เกิดความกลุ้มใจจนว่าไม่มีทุางออก เดี๋ยวไปฆ่าตัวตายอีก จะมีสุขอะไรเล่า"

"บุคคลฆ่าตัวตาย มีแต่กรรมีแต่เวร" เหมือนกับฆ่าคนอื่นนั้นแหละ แต่ฆ่าคนอื่นนั้นกรรมมันสนองเอา ก็เป็นเหตุให้คนอื่นมาฆ่าตนเหมือนกัน "ที่ตนฆ่าตัวเองนี่ไม่มีใครมาฆ่า ตนเองฆ่าตนเองลงไป"

ขึ้นชื่อว่าจิตใจนี้ "ถ้าปล่อยให้เป็นทุกข์เดือดร้อนมากๆ เข้าแล้ว คิดไปทุางอกุศล ไม่เป็นหนทุางแห่งความสุขเลย" อันบุคคลจะมีความสุขได้ "ก็เพราะมารักษาใจดวงนี้แหละ ให้ตั้งมั่นอยู่ในศีลอยู่ในธรรม ตั้งมั่นอยู่ในศีล ทุางกาย ทุางวาจา ก็ไม่ล่วงพุทุธบัญญัติ" อันนี้ก็เป็นความสุขขั้นหนึ่ง บุคคลผูใม่มีบาปอยู่ในกาย อยู่ในวาจา อยู่ในใจแล้วก็มีความสุขขั้นหนึ่งอยู่แล้ว "แต่สุขขั้นนี้ก็ยังไม่พอ ตัองเจริญสมาธิสมถภาวนา เข้าไปเพ่งใจ ให้เข้าถึงความสงบ" .. "

"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)