บางคนแม้พากเพียรอยู่จนว่าตลอดชีวิต
ก็ยังละกิเลสตัณหาให้หมดสิ้นไปไม่ได้
เพียงแต่เป็นอุปนิสัยปัจจัยติดตามไป
ในชาติต่อๆไปเท่านั้นเอง
ส่วนบุคคลผู้มัวเมาประมาทแล้ว
มันยิ่งห่างไกลต่อความหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา
เพราะว่ากิเลสตัณหามันอยู่ในจิตใจ


คำ "บุคคลประมาท" หมายความว่า
อยู่ปราศจากสติสัมปชัญญะ ขาดการสำรวมจิต
ขาดความเพียรเพ่งพินิจอยู่ในจิตใจ
ใจนี้เมื่อปราศจากสติสัมปชัญญะนี้แล้ว
มันมีเท่าแต่จะเหลวไหลไป
มีแต่ที่ทางจะคิดซ่านไป
ในเรื่องที่ไม่เป็นสาระประโยชน์นั้นมากต่อมาก
ดังนั้นน่ะทุกคนจึงต้องตั้งความเพียร
เพ่งพินิจอยู่ในจิตใจเสมอๆ อย่าไปลืมจิตตัวเอง
เพราะลืมจิตตัวเองนี้แหละ
มันถึงทำให้หลงใหลไป หลงทางเดินนะ

...

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย