ใครจะยกย่องสรรเสริญเยินยออย่างไร หูได้ยิน ใจก็ไม่ได้ยึด ไม่ติดอยู่ในสิ่งเหล่านั้น นั่นเป็นแต่เพียงว่า เสียงพูดว่า ผู้นั้นปฏิบัติดี ผู้นี้ปฏิบัติไม่ดี

... ถ้าเขายกย่องเราว่าปฏิบัติดี
เราต้องถามตัวของเราอีกว่าเราดีอย่างเขาพูดหรือไม่

... ถ้าเขาว่าเราชั่วเราก็ถามตัวของเราอีกว่า
เราชั่วอย่างเขาว่าหรือไม่

... ถ้าใจมันวางได้ไม่ยึดไม่ถือไม่เอามาเป็นอารมณ์
นั่นแหละเรียกว่า เป็นผลแห่งการปฏิบัติ

... ถ้าใจยังยึดยังถือยังโกรธยังเกลียดชังเขาอยู่
นั่นเรียกว่าข้าศึกมันเข้ามารบกับจิตของเรา

คือ จิตมันยอมแพ้ไม่ชนะกับกองกิเลส
ซึ่งเป็นเหตุให้เราได้วุ่นวาย

... ทีนี้ถ้าจิตไม่ยึดสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นจิตนั้นก็ได้รับความสบาย


พระธรรมเทศนา หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป
จากหนังสือ สุริยาส่องฟ้า จันทร์ศรีส่องธรรม หน้า ๒๖๐
ฉลองมงคลอายุกาล ๑๐๑ ปี ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๕