"ข้อต่อไป กาลวิบัติ เช่นท่านอาจจะเป็นคนเก่งในวิชาการบางอย่าง ศิลปะบางอย่าง แต่ท่านมาเจริญเติบโตอยู่ในสมัยที่เขาเกิดสงครามกันวุ่นวาย และในระยะที่เกิดสงครามนี้ เขาไม่ต้องการใช้วิชาการหรือศิลปะด้านนั้น เขาต้องการคนที่รบเก่ง มีกำลังกาย กล้าหาญเก่งกล้าสามารถ แข็งแรง และคนมีวิชาที่ต้องใช้ในการทำสงครามท่านก็ไม่ได้รับการยกย่องเชิดชู วิชาการและ ศิลปะพวกนี้ เขาก็ไม่เอามาพูดถึงกัน เขาก็พูดถึงแต่คนที่รบเก่ง สามารถทำลายศัตรูได้มากเป็นต้น นี่เรียกว่า กาลวิบัติ สำหรับท่าน หรือนายคนนี้
ข้อสุดท้ายคือ ปโยควิบัติ มีตัวอย่างเช่น ท่านเป็นคนวิ่งเร็ว ถ้าเอาการวิ่งมาใช้ในการแข่งขันกีฬา ท่านก็อาจมีชื่อเสียงเป็นผู้ชนะเลิศในทีมชาติหรือระดับโลก...แต่ท่านไม่เอาความเก่งในการวิ่งมาใช้ในทางดี ท่านเอาไปวิ่งราว ลักของเขาก็ได้รับผลร้าย เลยเสียคนไปเลย นี้เป็น ปโยควิบัติ ว่าที่จริง ถ้าไม่มุ่งถึงผลภายนอก หรือผลข้างเคียงสืบเนื่องการเป็นคนดี มีความสามารถ การเป็นคนป่าที่มีสติปัญญาดี การมีศิลปะวิชาการที่ชำนาญอย่างใดอย่างหนึ่ง ตลอดจนการวิ่งได้เร็วมันก็มีผลดีโดยตรงของมันอยู่แล้ว และผลดีอย่างนั้น มีอยู่ในตัวในทันทีตลอดเวลา
แต่ท่านบอกว่า ในการที่จะได้รับผลต่อเนื่องอีกขั้นหนึ่งนั้น เราจะต้องเอาหลักวิบัติสมบัติ เข้าไปเกี่ยวข้อง เหมือนปลูกมะม่วง ผลที่แน่นอน คือท่านปลูกมะม่วง ท่านได้มะม่วง นี้ตรงกัน เป็นระดับผลกรรมขั้นต้น ส่วนในขั้นต่อมา ถ้าต้องการให้ปลูกมะม่วงแล้วรวยด้วย ท่านจะต้องรู้จักทำให้ถูกต้องตามหลักสมบัติวิบัติ เหล่านี้ด้วยต้องรู้จักกาละ เป็นต้นว่า
กาลสมัยนี้ คนต้องการมะม่วงมากไหม?
ตลาดต้องการมะม่วงไหม?
มะม่วงพันธุ์อะไรที่คนกำลังต้องการ ?
สภาพตลาดมะม่วงเป็นอย่างไร ?
มีมะม่วงล้นตลาดเกินความต้องการไหม ?
จะประหยัดต้นทุนในการปลูก และส่งถึงตลาดได้อย่างไร ?
เราควรจะจัดดำเนินการในเรื่อง เหล่านี้ให้ถูกต้องด้วย ไม่ใช่คิดแต่เพียงว่าฉันขยันหมั่นเพียรแล้วก็ทำไป ต้องพิจารณาเรื่องสมบัติวิบัติ ๔ นี้เข้ามาประกอบ สถานที่แหล่งนี้เป็นอย่างไร ?
กาลสมัยนี้เป็นอย่างไร ? การประกอบการของเรา เช่นการจัดการขายส่งต่างๆนี้
เราทำได้ถูกต้องดีไหม ? ฉะนั้น ถ้าเราปลูกมะม่วง ได้มะม่วงดีแล้ว แต่เราปลูกไม่ถูกกาลสมัย เราไม่รู้จักประกอบการให้ถูกต้อง อย่างน้อยก็มีกาลวิบัติ ปโยควิบัติ ขึ้นมา เราก็ขายไม่ออกก็ขาดทุน ถึงขยันปลูกมะม่วงก็ไม่รวย
|
|
