เมื่อมะเร็งลุกลามไปตามร่าง
เจ็บปวดครางเสียงสั่นใจหวั่นไหว
มีแต่ความวิตกรกรุงใจ
กังวลไปทุกอย่างทุกข์ข้างเคียง ฯ

ทนความเจ็บความปวดใจรวดร้าว
ชีวิตยาวหรือสั้นมันไม่เที่ยง
กลัวความตายกรายเงียบมาเทียบเตียง
จะกล่าวเกี่ยงผลัดวันได้ฉันใด ฯ

เจ็บตรงโน้นโผนลงเจ็บตรงนี้
ครางอู้อี้อดกลั้นยิ่งหวั่นไหว
คิดสับสนวนวุ่นไม่อุ่นใจ
สะอื้นในกมลสุดทนทาน ฯ

ทุกข์ระทมขมขื่นไม่ชื่นจิต
โรคร้ายลิดรอนใจให้ฟุ้งซ่าน
ชีวิตผ่านร้อนหนาวมายาวนาน
ก้าวถึงกาลแตกดับไม่กลับคืน ฯ

ยินใจที่วิตกโอ้อกหนอ
ปลอบใจขอให้หายคลายขมขื่น
สร้างพลังใจใหม่ให้ยั่งยืน
เจ็บปวดฝืนกล่าวว่าอย่าเจ็บเลย ฯ

ตั้งสติกำกับสลับปวด
เจ็บก็สวดมนต์นำอย่าทำเฉย
อรหังสัมมาว่าให้เคย
ค่อยค่อยเอ่ยให้ชินก่อนสิ้นลม ฯ