วัดทองธรรมชาติ เป็นวัดหลวงชั้นตรีประเภทวรวิหาร ตั้งอยู่ในตำบลลำคลองสาน เขตลำคลองสาน จังหวัดกรุงเทพมหานคร วัดมีพื้นที่ 16 ไร่ 1 งาน 16.5 ตารางวา เดิมเรียกชื่อ วัดทองคำบน เพราะว่ารอบๆนั้นมีวัดทองคำตั้งอยู่ใกล้กัน 2 ที่ อีกที่เป็นวัดทองคำด้านล่างหรือวัดทองธรรมชาติ

วัดทองชมพูนุทวรพิหารเดิมตั้งเป็นวัดราษฎร์ ไม่รู้จักว่าสร้างเมื่อใดและก็ใครกันแน่เป็นผู้ผลิต แต่ว่าคาดคะเนว่า บางทีอาจสร้างในยุคกรุงศรีอยุธยา ถัดมาในยุคพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช โดยประมาณ พุทธศักราช 2330 พระผู้เป็นเจ้าไปยิกาคุณ กรมหลวงนรินทรเทวี แล้วก็กรมหมื่นนรินทรพิทักษ์ ทรงมีพระเลื่อมใสบูรณซ่อมแซมรวมทั้งสร้างโบสถ์ วิหาร และก็เสนาสนะวัดทองคำบนขึ้นใหม่ทั้งยังวัด แม้กระนั้นยังไม่ทันเสร็จสิ้น กรมหมื่นนรินทรพิทักษ์สวรรคตลง ทำให้การก่อสร้างหยุดชะงักลง จนกระทั่งมาในยุคพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ท่านก็ได้โปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์คุณ กรมพระยาเดชาดิศร เป็นแม่กองสืบต่อการปฏิสังขรณ์วัดกระทั่งเสร็จสิ้น และก็ได้พระราชทานชื่อวัดว่า "วัดทองชมพูนุท"

วัดทองชมพูนุทวรพีหารได้ขึ้นบัญชีเป็นโบราณสถานตอนวันที่ 16 ส.ค. พุทธศักราช 2520

พระประธานข้างในโบสถ์เป็นพุทธรูปปางมารวิชิตซึ่งพระบาทสมเด็จพระมหาภูเขาไม่พลอดุลยบารมีมหาราช บรมท้องนาถบพิตร ได้พระราชทานนามว่า พระพุทธชินติเตียน กนกธัมคุณ ด้านในโบสถ์มีภาพวาดฝาผนังเป็นภาพไตรภพ แล้วก็ในส่วนฝาผนังบ้านตรงกันข้ามพระประธานเป็นภาพประวัติพระพุทธเจ้าตอนมารขัดขวาง ส่วนข้างๆของโบสถ์ก็เป็นภาพเทวดาประชุมแล้วก็ภาพพุทธประวัติ

ในพระวิหารมีระพระพุทธรูปปูนปั้นลงรักปิดทองปางมารวิชิตปริมาณ 10 องค์ ติดตั้งบนแท่นจุกชี ในพระวิหาร มีพุทธรูปองค์ใหญ่ 1 องค์ และก็มีองค์เล็กมากยิ่งกว่าตั้งลดหลั่นลงมาอีก 3 แถว มีลักษณะแบบเดียวกันทุกองค์

กุฎีพระสงฆ์ของสงฆ์สร้างในยุคพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หอระฆัง 3 ชั้น รูปร่างเหมือนป้อมฝรั่ง และก็มีศาลาโถงสร้างไว้ตรงมุมกำแพงแก้วทั้งยัง 4 มุม

อ้างอิง: https://www.lovethailand.org/travel/th/17-กรุงเทพมหานคร/1054-วัดทองธรรมชาติวรวิหาร.html   

https://www.lovethailand.org/tradition/ กิจกรรมที่มีการปฏิบัติสืบเนื่องกันมา เป็นเอกลักษณ์และมีความสำคัญต่อสังคม ประเพณีล้วนได้รับอิทธิพลมาจากสิ่งแวดล้อมภายนอกที่เข้าสู่สังคม รับเอาแบบปฏิบัติที่หลากหลายเข้ามาผสมผสานในการดำเนินชีวิต ประเพณีจึงเรียกได้ว่าเป็น วิถีแห่งการดำเนินชีวิตของสังคม โดยเฉพาะศาสนาซึ่งมีอิทธิพลต่อประเพณีไทยมากที่สุด วัดวาอารามต่างๆ ในประเทศไทยสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของพุทธศาสนาที่มีต่อสังคมไทย และชี้ให้เห็นว่าชาวไทยให้ความสำคัญในการบำรุงพุทธศาสนา ด้วยศิลปกรรมที่งดงาม เพื่อใช้ในพิธีกรรมทางศาสนาตั้งแต่โบราณกาล เป็นต้น