ก่อนที่จะได้มารู้จักบ้านสวนพีระมิด ชีวิตของข้าพเจ้าในเวลานั้น
ประสบกับความทุกข์ในทุกด้าน
ทั้งปัญหาผิวพรรณสิวที่ขึ้นมาเต็มหน้า ปัญหาการเงินไม่มีสภาพคล่องมีแต่รายจ่าย มีปัญหากับหัวหน้างานทะเลาะกับหัวหน้างานถึงขนาดต้องการย้ายโรงเรียน มีปัญหาความรักแฟนที่คบกันหลายปีบอกเลิกและทำร้ายจิตใจข้าพเจ้าสารพัดอย่าง ทุกข์มากจนปวดไปหมดทั้งหัวใจ ความทุกข์ทั้งหลายที่ประดังเข้ามาในชีวิตเราในตอนนั้น

เป็นเพราะผลกรรมที่ข้าพเจ้าขับรถชนคุณตาคนหนึ่งเสียชีวิต และไม่สำนึกผิดในบาปที่ตัวเองทำให้คุณตาต้องตาย ต้องพลัดพรากจากคนที่คุณตารัก จึงทำให้คุณตาผูกอาฆาตแค้นข้าพเจ้ามาก ทำให้หลังจากเกิดเหตุการณ์ข้าพเจ้าต้องพบกับความทุกข์ในทุกด้าน

ต้องการที่ย้ายกลับมาทำงานที่โรงเรียนใกล้บ้าน เพราะข้าพเจ้าต้องขับรถจากบ้านที่จ.กำแพงเพชรไปทำงานที่จ.สุโขทัยทุกวัน ข้าพเจ้าพยายามทำทุกอย่างที่ย้ายกลับบ้านทั้งไปสอบโอนย้ายซึ่งก็สอบได้ที่ 1 เข้าพบผู้ใหญ่ให้ผู้ใหญ่หลายคนช่วยดำเนินการ ยอมจ่ายเงิน แต่ก็ไม่สามารถย้ายกลับบ้านได้ จนข้าพเจ้ารู้สึกแปลกใจว่าทำไมเราทำขนาดนี้แล้วยังย้ายกลับบ้านไม่ได้ก็เลยไปถามพระสายกรรมฐานว่าทำไมหนูถึงย้ายกลับบ้านไม่ได้ พระท่านบอกว่ามีบุคคลหนึ่งขวางไม่ให้ไป ข้าพเจ้าจึงได้รู้ว่าเป็นคุณตาที่ข้าพเจ้าขับรถชนเค้าตาย เค้ายังไม่ไปไหน

สิ่งที่มาปลดล็อคให้ข้าพเจ้าได้ก็คือ "ค่ายพิเศษสร้างบุญใหญ่ที่บ้านสวนพีระมิด"
สำหรับคนที่เคยทำแท้ง มีส่วนรู้เห็นในการทำแท้ง ฆ่าคน มีส่วนรู้เห็นหรือมีส่วนเกี่ยวข้องในการฆ่าคน หลังจากได้ร่วมสร้างบุญใหญ่แล้วในเวลากลางคืนท่านอาจารย์อุบลได้อาราธนาบารมีพระพุทธเจ้าเมตตาให้เราได้เห็นได้สัมผัสวิญญาณที่เราเคยฆ่า พี่ๆหลายคนที่เคยทำแท้ง ก็ได้เห็นลูกตัวเอง ที่มาทั้งสภาพมีกลิ่นเหม็นไม่มีเสื้อผ้าเพราะไม่เคยได้รับบุญอยู่อย่างทุกทรมาน บ้างก็มีกลิ่นหอมมีเสื้อผ้าใส่เพราะได้บุญจากแม่ ส่วนตัวข้าพเจ้ารู้สึกและรับรู้ได้เลยว่ามีวิญญาณจำนวนมากรายล้อมข้าพเจ้า และที่สำคัญที่สุดก็คือ วิญญาณคุณตาเฉลียว น่วมหมวก ที่มาปล็อคหลังข้าพเจ้าไว้ และพูดด้วยเสียงดังว่า “มึงไม่ได้สำนึกผิดจริงๆที่มึงฆ่ากู” ตอนนั้นข้าพเจ้าตกใจกลัวมากแทบจะกรี๊ดออกมา ต่อจากนั้นท่านอาจารย์ก็รวมบุญทั้งหมดที่พวกเราได้สร้าง ส่งวิญญาณขึ้นสู่ดาวดึงส์ ภาพที่ปรากฏในความรู้สึกของข้าพเจ้าที่ชัดเจนมากๆก็คือ ข้าเจ้าเห็นผู้ชายใส่ชุดขาวเป็นแก้วใสมีชฏา เห็นวิมานแก้ว ข้าพเจ้าจึงได้รู้ว่าคุณตาขึ้นดาวดึงส์แล้ว

หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็สำนึกผิดด้วยหัวใจจริงๆว่าเพราะความประมาทของข้าพเจ้า ทำให้คุณตาท่านต้องตาย ทำให้ท่านต้องพลัดพรากจากคนที่ท่านรัก ขอกราบขอบพระคุณคำพูดเตือนสติของท่านอาจารย์อุบลที่ทำให้ข้าพเจ้าคิดได้ และนับจากนั้นเป็นต้นมาข้าพเจ้าก็อุทิศบุญให้คุณตาอยู่เสมอ

หลักฐานที่แสดงว่าคุณตาปล่อยข้าพเจ้าแล้วก็คือ หลังจากกลับจากค่ายสร้างบุญใหญ่ที่บ้านสวนพีระมิดประมาณ 2 – 3 อาทิตย์ ข้าพเจ้าก็ได้รับคำสั่งย้ายกลับบ้าน เป็นการย้ายกลับที่ไม่ได้เสียเงิน ไม่ได้วิ่ง ไม่ได้ส่งผลงานให้กรรมการพิจารณาแต่อย่างใด แต่เป็นการได้มาเพราะอานิสงส์บุญจากบ้านสวนพีระมิด ที่ทำให้คุณตายอมปล่อยข้าพเจ้า หลังจากนั้น ชีวิตของข้าพเจ้าก็ดีขึ้นเรื่อยๆในทุกด้าน

กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์อุบล ท่านอาจารย์มงคล และคุณท๊อปที่ได้เสียสละความสุข ความเป็นส่วนตัว เวลา ทรัพย์สินเงินทอง เปิดบ้านส่วนตัวของตนเองให้เป็นสถานที่สร้างบุญ และสอนธรรมทำให้ผู้คนและตัวข้าพเจ้าได้พ้นจากความทุกข์และพบกับความสุขค่ะ สาธุ