ธรรมรับอรุณ ในวันหยุด

-:- ธรรม ๖ อย่าง... เพื่อการเจริญภาวนา -:-

๏ สิ่งที่ขวาง กางกั้น จิตพิสุทธิ์
มิให้หลุด จากตัณหา พาโศกศัลย์
ความพยาบาท อาฆาตอยู่ คู่โลกันต์
ความเบียดเบียน วิหิงสานั้น บั่นหทัย

๏ ความริษยา ความขุ่นข้อง พาหมองจิต
ความกำหนัด ราคะสถิต จิตสดใส
ถือตัวตน อยู่เหนือคน ชนอื่นใด
อัสมิมานะ ครองไว้ ในจินตนา

๏ ทรงตรัสให้ เจริญเมตตา ภาวนาเถิด
พยาบาทที่เกิด จักสิ้นไป ให้ศึกษา
ความเบียดเบียน แก้ได้ ด้วยกรุณา
ละวิหิงสา ด้วยกรุณา พาจิตไกล

๏ ละริษยา ด้วยเจริญ มุทิตา
ร่วมยินดี จากจินตนา พาผ่องใส
ความขุ่นเคือง ปฏิฆะ ละทันใด
อุเบกขาไซร้ เจริญไว้ ในฤดี

๏ หลงในรูป รักงาม กามราคะ
ต้องเพียรละ ด้วยอสุภะ ตามวิถี
พิจารณา สิ่งไม่งาม ตามวิธี
ให้ฤดี คลายราคะ ละทิ้งไป

๏ ถือตัวตน ควรขจัด อัสมิมานะ
ทรงให้ละ ด้วยอนิจจสัญญาไข
สังขารนี้ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ไซร้
ย่อมแปรไป แล้วไฉน ไปยึดมัน

๏ เหล่านี้คือ ธรรมหกอย่าง กระจ่างแจ้ง
ทรงแสดง แจ้งประจักษ์ เป็นมรรคมั่น
เจริญภาวนา ขจัดไป ให้รู้ทัน
เพื่อให้จิต ได้ตั้งมั่น สืบกาลไป ๚

*****************************
ทรงแสดงธรรม ๖ อย่าง เพื่อการเจริญธรรม

๑. เจริญ เมตตาภาวนา
... เพื่อละ พยาบาท (ความอาฆาต มาดร้าย)

๒. เจริญ กรุณาภาวนา
... เพื่อละวิหิงสา (ความเบียดเบียน)

๓. เจริญ มุทิตาภาวนา
... เพื่อละ อรติ (ความริษยา)

๔. เจริญ อุเบกขาภาวนา
... เพื่อละ ปฏิฆะ (ความขุ่นเคือง)

๕. เจริญ อสุภภาวนา (สิ่งที่ไม่งาม)
... เพื่อละราคะ (ความกำหนัด ความยินดีในกาม)

๖. เจริญ อนิจจสัญญา (ความไม่เที่ยงแห่งสังขาร)
... เพื่อละ อัสมิมานะ (ความถือตน)

กาม = รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส


เจริญในธรรมเจ้าค่ะ