-:- วัฏฏภัย... ที่ยากจะหนีพ้น (๑) -:-

๏ แม้อยู่ใน ถิ่นที่ใด ใต้สามหล้า
จะหนีภัย ในเบื้องหน้า นั้นได้ไฉน
เมื่อมีชาติ ความชรา ก็ตามไป
มรณะ มิห่างไกล จากจิตพลัน

๏ เมี่อเกิดมา ก็เริ่มชรา คราคร่ำทุกข์
ยากจะหา ความสุข เกษมสันต์
มีแต่ภัย ทั้งนอก ใน กายใจนั่น
จิตไหวหวั่น พรั่นภัย ในวัฏฏา

๏ มีทางเดียว ทางประเสริฐ แห่งพุทธะ
ที่จะละ ทุกข์ได้ ในสังสาร์
สิ้นวัฏฏภัย ผองภัย ใดนานา
สิ้นตัณหา สิ้นกิเลส เหตุหวนคืน

๏ ธรรมต้องรู้ ธรรมต้องละ ธรรมต้องเจริญ
ต้องดำเนิน ใส่ใจ ใยต้องฝืน
ถ้าต้องการ สู่นิพพาน ไม่กลับคืน
ทิ้งสะอื้น ทิ้งทุกข์ สุขทันที

๏ ทุกข์ เป็นสิ่ง ที่ต้อง กำหนดรู้
ใช่แค่ดู ต้องเข้าใจ ในวิถี
น้อมโยนิโส มนสิการ พาลไพรี
น้อมฤดี เพ่งพินิจ พิจารณา

๏ เมื่อจิตนั้น วาง ปล่อย ลอยทุกข์นั่น
ปัญญาจัก ฝ่าฟัน บั่นตัณหา
ซึ่งเป็นธรรม ควรต้องละ จากจินตนา
ด้วยดำเนิน เจริญมรรคา ตามพุทธองค์ ๚

********************************
ทุกข์ .....
เป็นสิ่งที่ต้องกำหนดรู้

ทุกขสมุทัย (เหตุแห่งทุกข์) .....
เป็นสิ่งที่ต้องละ

ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) .......
เป็นสิ่งที่ควรทำให้แจ้ง

ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
(ทางเข้าถึงซึ่งความดับทุกข์) ......
เป็นสิ่งที่ควรเจริญ