เมื่อจิตไม่คิดปรุงแต่งไปตามอำนาจของความยินดียินร้าย เราจึงไม่เห็นสรรพสิ่งผ่าน “แว่นสีต่างๆ” แห่งความชอบและไม่ชอบของเรา เราจะเห็นสรรพสิ่งตรงต่อความเป็นจริง มีคำกล่าวว่า สรรพสิ่งในโลกนี้เป็นเพียงสิ่งที่มันเป็นในตัวของมันเอง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่จิตที่แปดเปื้อนด้วยความยินดียินร้ายได้เข้าไปแต่งเติมสิ่งเหล่านั้นให้เป็นอะไรที่มากกว่าที่เป็นอยู่ เราไม่ได้มองดูสิ่งต่างๆ เหล่านั้นอย่างที่มันเป็น ดังนั้น ถ้าไม่มีการแต่งเติมด้วยความยินดียินร้ายเราก็จะมองเห็นสรรพสิ่งตามที่มันเป็น

หนังสือ ช่วยตัวเรา เพื่อช่วยผู้อื่น
โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต)