"ถ้าเรารู้สึกว่าเราขาดอะไรสักอย่าง แล้วหวังว่ามีคนใดคนหนึ่งสามารถเสริมส่วนที่ขาดหายไปได้นั้น เป็นเหตุให้ความสัมพันธ์กับคนอื่นมีเงื่อนไข แล้วแปรไปในทางที่ต้องการอะไรสักอย่างจากเขา

เมื่อเราต้องการอะไรสักอย่างจากคนอื่น และเชื่อว่าถ้าไม่มีสิ่งนั้น ชีวิตเราจะแย่ ก็ต้องเครียดว่าจะไม่ได้ หรือถ้าได้ ความหึงหวงเพราะกลัวพลัดพรากก็จะต้องรุนแรง ถ้าเราฝากความหวังเรื่องความสุข ความมั่นคงของชีวิตไว้กับคนใดคนหนึ่ง เราก็ต้องทุกข์กับความไม่แน่นอนของคนนั้น และความพลัดพรากที่รอคอยอยู่ข้างหน้า ใครไม่รู้จักตัวเองและไม่ยอมรับความจริงของธรรมชาติ คงต้องทุกข์มาก การรักมากเกินไป ต้องการสิ่งที่คนอื่นให้เราไม่ได้ คือความทุกข์

การระลึกถึงข้อบกพร่องของความรักคงไม่ทำให้คนที่รักกันจริง เลิกรักหรือรักน้อยลง เพียงแต่ช่วยให้ความรักมีปัญญาคอยกำกับดูแลอยู่บ้าง การสำนึกในความทุกข์ที่เป็นเงาตามตัวของความรัก ทำให้เราวางใจกับธรรมชาติของชีวิตได้ดีขึ้น ไม่คาดหวังให้ความรักอำนวยสิ่งที่มันให้เราไม่ได้"

พระอาจารย์ชยสาโร