"วันนี้มีเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ สองพี่น้องในอเมริกาทำตัวเป็นหัวหน้ากลุ่มอันธพาล พอมั่งมีศรีสุขก็เริ่มบริจาคเงินคราวละมากๆให้มูลนิธิเด็กยากไร้ในสังกัดของโบสถ์ท้องถิ่น ต่อมาพี่ชายเสียชีวิตลง น้องชายเศร้าโศกมากจึงไปหาบาทหลวงผู้ที่จะประกอบพิธีศพ โดยบอกว่า เขายินดีบริจาคเงินให้มูลนิธิต่อไปโดยมีเงื่อนไขข้อหนึ่งว่าบาทหลวงจะต้องกล่าวคำไว้อาลัยในวันรุ่งขึ้นโดยบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่าพี่ชายของเขาเป็นนักบุญ วันถัดมามีคนมาร่วมพิธีในโบสถ์จนแน่นขนัด บาทหลวงเริ่มด้วยการกล่าวถึงอันธพาลผู้ล่วงลับว่า “ต้องขอบอกว่าแม้จะเป็นคนใจบุญสุนทาน แต่ตลอดชีวิตเขาก็ได้ทำสิ่งโง่เขลาเลวร้ายมาไม่น้อย ทว่า เมื่อเทียบกับน้องชายแล้ว เขาก็เป็นนักบุญเลยล่ะ”

ในการพูดคุยสนทนา เรามักรู้สึกว่ามีทางเลือกเพียงสองทาง คือพูดความจริงโดยทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่ายหรือโกหกเพื่อให้เขาสบายใจ แต่ถึงจะโกหกโดยไม่มีเจตนาร้ายก็ยังเป็นการโกหกอยู่ดีและย่อมต้องส่งผลตามมา สิ่งสำคัญในที่นี้คือความมั่นคงในสัจจะ ถ้าเราตั้งมั่นในศีลอย่างแท้จริง เราย่อมหาทางสายกลางได้ นั่นคือ หลีกเลี่ยงการพูดเท็จโดยไม่ก่อให้เกิดความไม่สบายใจโดยไม่จำเป็น ในบางโอกาส เราอาจทำสำเร็จเพราะกลัวจะสูญเสียสิ่งสำคัญดังเรื่องที่เล่ามา แต่โดยทั่วไปแล้ว เราต้องอาศัยจิตที่ละเอียดประณีตและเฉียบคมซึ่งจะได้มาจากการเจริญสติเท่านั้น"

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร