"ให้พิจารณากาย"

" .. "กายของเรานี้มีธรรมอยู่พร้อมเบ็ดเสร็จทุกอย่าง" จะพิจารณาให้เป็นอสุภก็ได้ ให้เป็นกรรมฐานอะไรได้หมด "เป็นที่ตั้งทั้งสมถะและวิปัสสนาด้วย" จะพิจารณาให้เห็นโทษเห็นทุกข์ เห็นเป็นของไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตนก็ได้

"อย่าทิ้งกายอันนี้ก็แล้วกัน" จะทิ้งไม่ได้ ไปฝากใครไว้จะขายให้ใคร ถึงขายตัวเราไปมันก็อยู่ที่นี่แหละ จะฝากคนอื่นไว้ก็ยังเป็นตัวตนของเราอย่างเดิมนี่แหละ ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อตัวเราเองอยู่ทุกประการ

เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงจำเป็นที่สุดที่จะต้องยกกายนี่ขึ้นมาพิจารณา "ผู้ต้องการเห็นทุกข์โทษในวัฏสงสาร ต้องยกกายนี้ขึ้นมาพิจารณา" เพราะเป็นของมีอยู่ "กัมมัฏฐานทั้งปวงล้วนมีอยู่ในกายนี้ทั้งนั้น" เลือกเอามาพิจารณา ไม่ใช่เอาของไม่มีมาพิจารณา .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี