ตาม "สติปัฏฐานสูตร" ท่านว่า คนที่ลืมหรือเผลอนั้น
เปรียบเหมือน "คนตาย" คือ สลบไปชั่วขณะ ถ้าเผลอนานก็สลบนาน
ฉะนั้นถ้าเรารู้สึกตัวว่าเผลอต้องรีบแก้ คือ ตั้งสติเสียใหม่
บางคนเผลอก็รู้ตัวว่าเผลอก็ยังดี
บางคนเผลอไปก็ไม่รู้ มาก็ไม่รู้ อย่างนี้ใช้ไม่ได้

ตามศัพท์บาลีก็ว่า

"ปมาโท มจฺจุโน ปทํ"
ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย

เพราะความประมาทเป็นรากเหง้าของอกุศล
เรียกว่า "อกุศลมูล" คือ ตัวโมหะ
เมื่อโมหะเกิดขึ้นแล้วก็ย่อมเป็นทางเข้าแห่งบาปทั้งหลาย
ฉะนั้นเราจะต้องรีบถอนรากถอนโคนของมันทิ้งเสียก่อน
อย่าทันให้มันออกกิ่งก้านสาขาใหญ่โตออกไป

เพราะความเผลอนั้นเมื่อเกิดขึ้นแล้ว
ก็ทำให้คิดไปเป็นเรื่องราวต่างๆได้หลายอย่าง
ความเผลอย่อมทำให้กิจการงานสำเร็จได้ยาก
อย่าว่าแต่เราจะทำงานเพียงแค่นั่งดูลมหายใจอย่างนี้เลย
ถึงจะเขียนจดหมายสัก ๑ ฉบับก็ไม่สำเร็จ
ดังนั้นจึงต้องระวังรักษาสติไว้ให้มาก
อย่าปล่อยให้เผลอหรือลืมตัวได้

...

พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ